Ποιος είναι ο Έλληνας Πυροσβέστης: Η ασπίδα της κοινωνίας στις πιο σκοτεινές ώρες

Σε κάθε μεγάλη καταστροφή που σημάδεψε τη σύγχρονη ιστορία της χώρας, υπάρχει ένας σταθερός παρονομαστής: η παρουσία του Έλληνα πυροσβέστη στην πρώτη γραμμή. Από τη φονική πλημμύρα στη Μάνδρα Αττικής το 2017 με 24 θύματα, την τραγωδία στο Μάτι με 104 νεκρούς, το δυστύχημα στα Τέμπη το 2023 με 57 ανθρώπινες απώλειες, έως τις εκτεταμένες πυρκαγιές του 2023, όπου έχασαν τη ζωή τους 28 άνθρωποι – ανάμεσά τους και δύο πιλότοι που έπεσαν στο καθήκον – το Πυροσβεστικό Σώμα κλήθηκε να δώσει μάχη με τον χρόνο, τα στοιχεία της φύσης και τα ανθρώπινα λάθη.

Στον ίδιο κατάλογο προστίθενται σεισμοί, όπως εκείνος στο Αρκαλοχώρι το 2021 με έναν νεκρό, ο σεισμός της Σάμου, οι καταστροφικές πλημμύρες της Θεσσαλίας το 2023, αλλά και δεκάδες άλλα περιστατικά μικρότερης ή μεγαλύτερης κλίμακας, που αρκούν και μόνο στο άκουσμά τους για να προκαλέσουν φόβο και ανασφάλεια. Σε όλες αυτές τις στιγμές κρίσης, η κοινωνία γνωρίζει ότι απέναντι στην αδυσώπητη φύση – ιδιαίτερα στην εποχή της κλιματικής κρίσης – δεν είναι μόνη.

Το Πυροσβεστικό Σώμα αποτελεί την ανθρώπινη ασπίδα για την προστασία της ζωής, της περιουσίας και του περιβάλλοντος. Και το να υπηρετεί κανείς ως πυροσβέστης στην Ελλάδα δεν είναι μια συνηθισμένη επαγγελματική επιλογή. Σημαίνει διαρκή ετοιμότητα για μεγάλες πυρκαγιές, σε ένα περιβάλλον με συσσωρευμένη καύσιμη ύλη, ελλιπή πρόληψη, ανθρώπινη αμέλεια ή ακόμη και εγκληματικές ενέργειες. Σημαίνει επίσης ότι μια φωτιά δεν τελειώνει απαραίτητα όταν σβήσουν οι φλόγες, αλλά μπορεί να απαιτεί εβδομάδες ή μήνες επιφυλακής λόγω αναζωπυρώσεων.

Ο Έλληνας πυροσβέστης γνωρίζει, επίσης, ότι υπηρετεί σε μια χώρα με έντονη σεισμικότητα, λόγω της γεωλογικής της θέσης, και με ιδιαίτερα δύσκολη γεωμορφολογία. Βουνά, χαράδρες, απομονωμένες περιοχές και χιλιάδες νησιά καθιστούν κάθε επιχείρηση διάσωσης πιο απαιτητική και συχνά πιο επικίνδυνη. Σε έναν μεγάλο σεισμό, μπορεί να κληθεί να επιχειρήσει σε ερείπια, ρισκάροντας τη ζωή του για να απεγκλωβίσει αγνώστους.

Πέρα από τη σωματική αντοχή, το επάγγελμα απαιτεί ψυχική δύναμη, καθαρό μυαλό και απόλυτη προσήλωση. Οι αποφάσεις λαμβάνονται σε συνθήκες έντονου στρες και συχνά κρίνουν ανθρώπινες ζωές. Γι’ αυτό και, όπως επισημαίνεται συχνά από ανθρώπους του Σώματος, η πυρόσβεση δεν μπορεί να είναι απλώς μια δουλειά για βιοπορισμό. Προϋποθέτει βαθιά αίσθηση καθήκοντος και αγάπη για τον συνάνθρωπο.

Ο Έλληνας πυροσβέστης είναι εκείνος που θα συνεχίσει, εξαντλημένος, λερωμένος και άυπνος, μέχρι να ολοκληρωθεί η αποστολή του. Πρώτα θα διασφαλίσει ότι όσοι χρειάστηκαν βοήθεια είναι ασφαλείς και μετά θα επιστρέψει ο ίδιος στο σπίτι του. Η αμοιβή του, όπως συχνά λέγεται, είναι πρωτίστως ηθική και όχι οικονομική.

Σε μια περίοδο όπου η δημόσια συζήτηση συχνά φορτίζεται με εύκολες κατηγορίες και απλουστεύσεις, η υπενθύμιση του ρόλου του Πυροσβεστικού Σώματος αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Ο Έλληνας πολίτης, όταν βρεθεί σε αδιέξοδο, γνωρίζει ποιον θα καλέσει. Και γνωρίζει επίσης ότι απέναντί του θα βρεθούν άνθρωποι ταγμένοι στον όρκο τους, που δεν εφησυχάζουν και δεν εγκαταλείπουν.

Ο Έλληνας έχει κάθε λόγο να είναι υπερήφανος για τους πυροσβέστες του. Γιατί, σε μια κοινωνία που δοκιμάζεται διαρκώς, αυτοί παραμένουν σταθερά εκεί: αθόρυβοι, αποφασισμένοι και έτοιμοι να διακινδυνεύσουν το πολυτιμότερο αγαθό, τη ζωή τους, για τον συνάνθρωπο.