Κρήτη: Ανθρώπινες ιστορίες πίσω από τις αφίξεις μεταναστών – «Μας ζητούν μόνο μια αγκαλιά»
Πίσω από κάθε λέμβο που φτάνει στην Ιεράπετρα, υπάρχουν άνθρωποι εξαντλημένοι αλλά ζωντανοί, με ιστορίες που συγκινούν και δοκιμάζουν τα όρια της ανθρωπιάς
Η Ιεράπετρα βιώνει πλέον την άφιξη μεταναστών ως μια δύσκολη, σχεδόν καθημερινή πραγματικότητα.
Καθώς οι ροές αυξάνονται, οι τοπικές αρχές και οι εθελοντικές οργανώσεις δίνουν καθημερινό αγώνα για να διαχειριστούν μια πολύπλευρη ανθρωπιστική κρίση. Πίσω όμως από τους αριθμούς και τις επιχειρήσεις διάσωσης, υπάρχουν ιστορίες ανθρώπων — οικογενειών, παιδιών και εγκύων — που φτάνουν στα παράλια εξαντλημένοι, διψασμένοι και συχνά σε κατάσταση σοκ.
Μιλώντας στην εκπομπή «ΚΡΗΤΗ ΣΗΜΕΡΑ» με τη Νικολέτα Σφακιανάκη, η αντιπρόεδρος του Ερυθρού Σταυρού Ιεράπετρας, Φωτεινή Παπαδάκη, περιγράφει με συγκίνηση τα περιστατικά που βιώνουν οι εθελοντές:
«Δεν είναι απλώς ότι έχουμε μετανάστες. Έρχονται οικογένειες, μικρά παιδιά, έγκυες γυναίκες. Μία γυναίκα γέννησε στο Ηράκλειο την επόμενη κιόλας ημέρα από την άφιξή της. Αυτό δείχνει τη σοβαρότητα της κατάστασης».
Οι εικόνες που περιγράφει είναι σπαρακτικές αλλά και βαθιά ανθρώπινες: παιδιά που χαμογελούν για λίγο, όταν κάποιος τους δίνει ένα μπισκότο, ένα μαρκαδόρο ή ένα δεύτερο κρουασάν.
«Τα παιδιά δεν αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο που πέρασαν. Βλέπεις τη χαρά τους για τα πιο απλά πράγματα και καταλαβαίνεις πόσο ανάγκη έχουν από μια αγκαλιά, από στοργή. Εμείς αυτό προσπαθούμε να τους δώσουμε — να νιώσουν πως βρίσκονται σε ένα μέρος που δεν είναι εχθρικό».
Ο Ερυθρός Σταυρός Ιεράπετρας δρα από τη στιγμή που το σκάφος φτάνει στο λιμάνι. Οι εθελοντές θερμομετρούν, μετρούν την πίεση και εξετάζουν την υγεία των μεταναστών, συχνά ανθρώπων βρεγμένων, εξαντλημένων ή εγκαυμάτων από τον ήλιο. Η οργάνωση προσφέρει ρούχα, νερό, φαγητό και ψυχολογική στήριξη, με ιδιαίτερη φροντίδα στα παιδιά και στις γυναίκες.
Μία από τις πιο δύσκολες περιπτώσεις, όπως αποκαλύπτει η κ. Παπαδάκη, ήταν εκείνη μιας 17χρονης εγκύου που προχώρησε σε απεργία πείνας, καθώς οι αρχές πίστεψαν αρχικά πως ο 19χρονος σύζυγός της ήταν διακινητής.
«Τρεις μέρες δεν έβαλε τίποτα στο στόμα της, ούτε νερό. Προσπαθούσαμε να της εξηγήσουμε ότι δεν θέλουμε το κακό της. Την τελευταία μέρα έφαγε, μας ευχαρίστησε. Αυτά τα περιστατικά μάς αγγίζουν βαθιά», ανέφερε.
Παρά την «ασφυξία» που προκαλούν οι συνεχείς αφίξεις, τόσο στους χώρους υποδοχής όσο και στην τοπική κοινωνία, οι κάτοικοι και οι εθελοντές συνεχίζουν να δείχνουν ανθρωπιά και αλληλεγγύη. Η παρουσία του Ερυθρού Σταυρού, σε συνεργασία με το Λιμεναρχείο Ιεράπετρας, αποδεικνύεται καθοριστική για τη διαχείριση μιας κρίσης που δοκιμάζει τις αντοχές όλων.
«Δεν ξέρουμε τι θα φέρει το επόμενο φουσκωτό, αλλά ξέρουμε ότι κάθε φορά θα είμαστε εκεί», λέει συγκινημένη η κ. Παπαδάκη. «Γιατί, πάνω απ’ όλα, αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται φροντίδα, ελπίδα και μια ανθρώπινη ματιά».







