Ένα μεγάλο κεφάλαιο στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας έκλεισε μετά τον θάνατο του τέως Βασιλιά, την εξόδιο ακολουθία στην Μητρόπολη Αθηνών χθες και την ταφή του στην τελευταία του κατοικία στο Τατόϊ.
Όπως ήταν αναπόφευκτο ο θάνατος του και η τήρηση των διαδικασιών για το πρωτόκολλο της ταφής, προκάλεσαν μεγάλες συζητήσεις και σχόλια ένθεν και κείθεν των πολιτικών, κοινωνικών και δημοσιογραφικών θεωρείων σε ολόκληρη τη χώρα.
Ο Κωνσταντίνος ανέλαβε τα καθήκοντα του ως Βασιλιάς σε ηλικία 24 ετών και πολύ σύντομα έγινε πρωταγωνιστής σοβαρών πολιτικών και εθνικών υποθέσεων, που απαιτούσαν λεπτούς χειρισμούς και μεγάλη εμπειρία για την αντιμετώπισή των.
Κρίνοντας αντικειμενικά χωρίς φιλοβασιλικά ή αντιβασιλικά αισθήματα θα επιχειρήσουμε μια μικρή αναφορά γεγονότων σχολιάζοντας επιγραμματικά την στάση του κατά τη διάρκεια εκείνης της ταραγμένης εποχής, που καθόρισε τις εξελίξεις και την οριστική κατάργηση του βασιλικού θεσμού στην Ελλάδα.
Ενώ η κυπριακή κρίση κυοφορούσε και είχε φέρει την Ελλάδα στα πρόθυρα σύρραξης εκδηλώθηκε η περίφημη υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ, μια κίνηση πολιτικών της Ένωσης Κέντρου για να ανακτήσουν μέρος της επιρροής στις Ένοπλες Δυνάμεις.
Το Παλάτι ήταν φυσικό να αντιδράσει για να μην χάσει τον έλεγχο του στο στρατό με αποτέλεσμα το λαϊκό ξέσπασμα των Ιουλιανών και τις πολιτικές επιπτώσεις που προέκυψαν εκείνη την περίοδο.
Στην συνέχεια ο Κωνσταντίνος αντέδρασε χωρίς αποτέλεσμα στην πραξικοπηματική ανάληψη της εξουσίας από ομάδα μεσαίων αξιωματικών την 21η Απριλίου 1967,αλλά τελικά αναγκάστηκε να δεχθεί την ορκωμοσία της Απριλιανής κυβέρνησης των Συνταγματαρχών, φοβούμενος όπως ισχυρίστηκε την αιματοχυσία και με δεδομένο ότι ο αμερικανικός παράγοντας αρνήθηκε την υποστήριξή του.
Το κίνημα του Βασιλιά Κωνσταντίνου της 13ης Δεκεμβρίου 1967 ήταν άσχημα σχεδιασμένο και η αποτυχία του τον κράτησε αυτοεξόριστο για τα επόμενα έξι χρόνια.
Την χαριστική βολή στο θεσμό έδωσε το δημοψήφισμα του 1974, με την ουδέτερη στάση του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Καραμανλή και με τον Κωνσταντίνο να βρίσκεται στο Λονδίνο μακριά από τον προεκλογικό αγώνα η Βασιλεία απέσπασε 30,82%, και τον οδήγησε στην οριστική απομάκρυνσή του.
Ο Κωνσταντίνος ως άνθρωπος δεν είχε αυταρχική νοοτροπία και είναι βέβαιο ότι αγαπούσε βαθιά την πατρίδα του.
Απόδειξη ότι μετά το δημοψήφισμα του 1974 δεν αναμίχθηκε ποτέ στα πολιτικά πράγματα της χώρας, και ποτέ δεν επεδίωξε την δημιουργία προβλημάτων, σεβόμενος τις αποφάσεις και την ετυμηγορία του ελληνικού λαού.
Τίμησε την γαλανόλευκη ως ολυμπιονίκης, ενώ παρέμεινε πάντα διακριτικά μακριά από τις εξελίξεις και τα φώτα της δημοσιότητας, περιοριζόμενος σε σπάνιες συνεντεύξεις και δημόσιες κοινωνικές εκδηλώσεις σε όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης στην Ελλάδα.
Ο Κωνσταντίνος θα κριθεί από την Ιστορία για τα πάντα, τα έργα, τις αποφάσεις και τα λάθη του.
Θέμα πολιτεύματος δεν υπάρχει στην Ελλάδα καθώς αυτό έχει οριστικά λυθεί με το δημοψήφισμα του 1974, συνεπώς οι συζητήσεις περί υποτιθέμενων απειλών για το δημοκρατικό πολίτευμα λίγες ώρες μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου θεωρούνται αστειότητες.
Η Δημοκρατία δεν εκδικείται κανέναν και διακρίνεται από όλα τα πολιτεύματα με κύριο χαρακτηριστικό της, το σεβασμό στους πολίτες ανεξάρτητα πολιτικών, ιδεολογικών πεποιθήσεων, ή της κοινωνικής των θέσης.
Πολλή συζήτηση έγινε επίσης μετά την ανακοίνωση του πρωθυπουργού την περασμένη Τετάρτη ότι η κηδεία του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου δεν θα γίνει ως αρχηγού κράτους αλλά θα ταφεί απλά ως ιδιώτης.
Στην σύσκεψη που προηγήθηκε λέγεται ότι είχε τεθεί το ενδεχόμενο τήρησης του τηρούμενου πρωτοκόλλου ταφής για εκείνους που είχαν διατελέσει αρχηγοί του ελληνικού κράτους, όμως η πρόταση απορρίφθηκε γιατί προφανώς εκτιμήθηκε ότι κάτι τέτοιο θα πυροδοτούσε τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης και λοιπών εξωκοινοβουλευτικών ομάδων.
Είναι βέβαιο ότι θα δινόταν η αφορμή με δεδομένο ότι η Βασιλεία στην Ελλάδα πολλές φορές δεν περιορίζονταν στα τυπικά της καθήκοντα, όπως γίνεται στις περισσότερες χώρες της Δύσης, αλλά συμμετείχε στη διαμόρφωση των πολιτικών εξελίξεων της χώρας.
Υπήρξαν συγκρούσεις διαχρονικά με όλα τα κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα οι λανθασμένες αποφάσεις των Βασιλέων στο τέλος να οδηγήσουν στην οριστική έκπτωση του θεσμού.
Στην προκειμένη περίπτωση η απόφαση του πρωθυπουργού όπως ο τέως Βασιλιάς Κωνσταντίνος ταφεί ως ιδιώτης θεωρείται πολιτικά ορθή εν ‘όψη και της προεκλογικής περιόδου, ιστορικά όμως θα καταγραφεί ως άδικη γιατί παραβίασε το πρωτόκολλο, αφού αδιαμφησβήτητα υπήρξε ως ανώτατος άρχων αρχηγός του ελληνικού κράτους.
και Facebook 
