Μια γυναίκα που βρίσκεται σε γάμο εδώ και εννέα χρόνια καταγγέλλει ότι ζει υπό διαρκή ψυχική και σωματική εξάντληση, καθώς ο σύζυγός της φαίνεται να έχει υιοθετήσει μια παθητικά επιθετική συμπεριφορά, στερώντας της σκόπιμα τον ύπνο σχεδόν σε καθημερινή βάση.
Η ίδια, μητέρα τριών μικρών παιδιών, εξηγεί πως η κατάσταση αυτή επιδεινώθηκε σταδιακά, με τον σύζυγό της να αρνείται να συμμετάσχει στη φροντίδα των παιδιών κατά τη διάρκεια της νύχτας και ταυτόχρονα να παρεμβαίνει ενεργά στην ξεκούρασή της, δημιουργώντας ένα περιβάλλον μόνιμης πίεσης και στέρησης ύπνου.
Από μικρές ενοχλήσεις σε χρόνια κατάρρευση
Όπως η ίδια περιγράφει, αρχικά θεωρούσε πως ο άνδρας της απλώς είχε διαφορετικό ρυθμό ύπνου. Με την πάροδο των ετών, ωστόσο, άρχισε να παρατηρεί ένα μοτίβο συμπεριφοράς, το οποίο πλέον εκτιμά ότι δεν είναι καθόλου τυχαίο. «Όταν εξαντλημένη έπεφτα να κοιμηθώ, εκείνος με ξυπνούσε για να δούμε ταινία. Αν του έλεγα όχι, άνοιγε την τηλεόραση στο διπλανό δωμάτιο, επίτηδες δυνατά. Αν κοιμόμουν, με σκουντούσε μέχρι να ξυπνήσω.»
Η γυναίκα περιγράφει πως, ακόμη και όταν επέλεξε να αποσυρθεί σε ξεχωριστό υπνοδωμάτιο, εκείνος τη συνοδεύει με καβγάδες ή επιχειρεί να την επαναφέρει με τη βία.
«Δεν θέλω να του λέω πώς να φέρεται, αλλά δεν αντέχω άλλο»
Ο σύζυγός της, όπως δηλώνει, αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες του ως πατέρας, ενώ φέρεται να αντιδρά επιθετικά όταν εκείνη του ζητά βοήθεια με τα παιδιά ή του ζητήσει να κάνει απλώς ησυχία. Το ξυπνητήρι που χτυπάει στις 06:00, παρότι πλέον δεν το χρειάζεται, συνεχίζει να χτυπάει καθημερινά, προκαλώντας επιπλέον στρες και στους ίδιους και στα παιδιά. «Μου είπε ότι το σπίτι και η τηλεόραση είναι δικά του και δεν θα του πω εγώ πού θα βλέπει ταινία. Έφτασα στο σημείο να του λέω κλαίγοντας ότι νιώθω αβοήθητη και εξαντλημένη».
Ένα μοτίβο εξουσίας πίσω από τη στέρηση ύπνου;
Η γυναίκα εκφράζει φόβους ότι η συνειδητή διακοπή του ύπνου αποτελεί τρόπο ελέγχου και υπονόμευσης της ψυχικής της υγείας. Η συνεχής αϋπνία την έχει οδηγήσει σε σωματική κόπωση, αύξηση βάρους και πρόωρη γήρανση, όπως αναφέρει. «Νιώθω ότι με διαλύει σταδιακά. Δεν μπορώ να δουλέψω, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ, δεν μπορώ να μεγαλώσω τα παιδιά μου με ηρεμία. Δεν είναι απλά ένας άνθρωπος που βλέπει τηλεόραση – είναι κάποιος που στερεί τον ύπνο μου εσκεμμένα».
Η ψυχολογική διάσταση της στέρησης ύπνου στη συντροφική ζωή
Ειδικοί της ψυχικής υγείας επισημαίνουν ότι τέτοιες περιπτώσεις δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ελαφρά, καθώς η χρόνια στέρηση ύπνου, όταν επιβάλλεται από τρίτο πρόσωπο, μπορεί να αποτελέσει μορφή κακοποιητικής συμπεριφοράς, ειδικά όταν υπάρχει συνειδητότητα και επιμονή.
Η γυναίκα σκέφτεται πλέον σοβαρά να επανεξετάσει τη σχέση της, καθώς όπως λέει: «Δεν ξέρω αν είμαι η κακιά της υπόθεσης που ζητά ένα αυτονόητο δικαίωμα: να μπορώ να ξεκουραστώ. Έχω χάσει την ψυχική και σωματική μου ισορροπία, και δεν ξέρω αν αυτό που ζω είναι γάμος ή φυλακή».
και Facebook 
