«Μέσα σε δύο μήνες φέτος το καλοκαίρι στο Ρέθυμνο, είχαμε στον ίδιο εργοδότη, δυο ατυχήματα: το ένα θανατηφόρο και το άλλο που παραμένει σε κωματώδη κατάσταση ακόμα και τώρα.»
Είναι πολλά τα εργατικά ατυχήματα που συμβαίνουν στο Ρέθυμνο. Και πιο πολλά είναι αυτά που μένουν στην αφάνεια και “τυλίγονται” από τον κανόνα της σιωπής… Τα πρόσφατα εργατικά ατυχήματα στο Ρέθυμνο έχουν σκορπίσει ήδη τον φόβο και την ανασφάλεια στους εργαζομένους, ενώ είναι χαρακτηριστικό πως υπάρχουν ατυχήματα που δεν δηλώνονται υπό τον φόβο της απόλυσης ή της κακομεταχείρισης από το αφεντικό.
Ο Κώστας Νικολιδάκης, Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ρεθύμνου, μιλάει στο Daynight.gr και ρίχνει φως στην κατάσταση που επικρατεί αυτή την χρονική περίοδο στο Ρέθυμνο: σε ποιους κλάδους συμβαίνουν, ποιες είναι οι συνήθεις αιτίες και αν υπάρχει τελικά, ποτέ πρόστιμο που επιβάλλεται, όπως προβλέπει ο νόμος.
“Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος είχαμε αύξηση στα εργατικά ατυχήματα σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Είναι ένα αποτέλεσμα από την εντατικοποίηση της εργασίας. Δυστυχώς αυτό που μας ανησυχεί είναι, ότι τα επόμενα χρόνια θα αυξηθούν κι άλλο. Σκεφτείτε πως φέτος είχαμε τρία εργατικά δυστυχήματα μέσα στο καλοκαίρι. Όχι στον χώρο του τουρισμού, αλλά στον κλάδο των κατασκευών.”
Η εικόνα το περασμένο τρίμηνο στο Ρέθυμνο δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για το μέλλον: “Δυστυχώς καθυστερεί πάρα πολύ να επιδοθεί το πρόστιμο. Τρανό παράδειγμα είναι ότι μέσα σε δύο μήνες φέτος το καλοκαίρι είχαμε στον ίδιο εργοδότη, δυο ατυχήματα: το ένα θανατηφόρο και το άλλο που παραμένει σε κωματώδη κατάσταση ακόμα και τώρα. Το πρώτο συνέβη τον Αύγουστο και το άλλο τον Οκτώβρη.”
Πού συμβαίνουν όμως τα περισσότερα ατυχήματα; Ο Κώστας Νικολιδάκης επισημαίνει: “Τα περισσότερα τα βλέπουμε στα ξενοδοχεία μέσα στη σεζόν, όπως για παράδειγμα λιποθυμίες είτε από τον ήλιο είτε από την κούραση. Το χρονικό των εργατικών ατυχημάτων είναι συνήθως πριν τελειώσει η βάρδια του κάθε εργαζόμενου, λόγω της εξάντλησης. Η έλλειψη εκπαίδευσης σε διάφορους κλάδους, δημιουργεί στους εργαζόμενους άγνοια του κινδύνου και δεν μπορούν να προστατευθούν. Για αυτό το λόγο και εμείς σαν Εργατικό Κέντρο φωνάζουμε, ότι όλοι οι εργαζόμενοι, αν δεν νιώσουν πρωτίστως ασφαλείς, δεν πρέπει να αναλαμβάνουν την εργασία τους. Γιατί προτιμότερο είναι να χαθεί ένα ημερομίσθιο παρά μια ανθρώπινη ζωή.”
Γκρίζα είναι η κατάσταση ακόμα και για τις περιπτώσεις εγκύων εργαζόμενων γυναικών: “Έχουμε περιπτώσεις, όπου μόλις η γυναίκα έμεινε έγκυος, το ανακοίνωσε στον εργοδότη ότι δεν θα μπορεί πλέον να κάνει μια βαριά εργασία και για αυτό θα ήθελε να κάνει κάτι πιο ελαφρύ… Κάποιοι εργοδότες προχώρησαν μέχρι και σε απόλυση. Εμείς προσφύγαμε στην Επιθεώρηση Εργασίας γιατί υπάρχει ο νόμος περί προστασίας της μητρότητας”, περιγράφει ο κ. Νικολιδάκης.
Ο κ. Κώστας Νικολιδάκης
Για το τέλος, ο Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ρεθύμνου, επισημαίνει και μία ακόμη σκοτεινή πλευρά, εκείνη των ατυχημάτων που δεν δηλώνονται, για να μην έχουν οι εργοδότες ελέγχους και… τρεχάματα!
“Υπάρχουν κι εδώ πολλά εργατικά ατυχήματα που υπό το φόβο της απόλυσης ή της κακομεταχείρισης από τον εργοδότη ή τον προϊστάμενο, δεν δηλώνονται εντέχνως ή προσπαθούν με διάφορους τρόπους να τα καλύψουν και να μην πληρωθούν καν. Υπάρχει και περίπτωση, όπου ο εργοδότης είπε ότι εγώ θα σου καλύψω όλα τα έξοδα και θα πάρεις ό,τι σου αναλογεί σύμφωνα με το νόμο, αρκεί να μην το δηλώσεις, γιατί θα έχω τρεχάματα, ελέγχους και κυρώσεις.”
και Facebook 
