Αλλάξανε οι εποχές

Αλλάξανε οι εποχές, αλλάξανε κι οι τρόποι
και λιγοστέψανε οι καλοί και τίμιοι αθρώποι,

εφτάξαμε μια-ν- εποχή που το κακό πληθιαίνει
κι η καλοσύνη απ’ τσι καρδιές σιγά-σιγά λιγαίνει,

εδά μετριέται η αθρωπιά μ’ αμάξα και με σπίθια
και η ψευτιά μπερδεύεται συχνά με την αλήθεια.

Που ‘ναι εκείνοι οι καιροί, οι μπεσαλήδες χρόνοι,
απού ‘χανε λόγο τιμής και τα κοπέλια ακόμη.

Κι υπήρχε το φιλότιμο μες στσι καρδιές περίσσιο
κι από τα μάτια πρόβερνε το βλέμμα πάντα ίσιο,

οι αθρώποι εσιμώνανε ο ένας με τον άλλο
κι αλάφρωνε ο γεις τ’ αλλού τον πόνο το μεγάλο.

Οι άντρες είχαν λεβεντιά, φιλότιμο και χάρη
κι ακούραστα σηκώνανε τση μπέσας το γομάρι,

και οι γυναίκες ήτανε με την πρεπιά ντυμένες
κι ήτονε κι οι κουβέντες τως σεμνές και μετρημένες.

Κείνα τα χρόνια τα παλιά όντε τ’ αναστορούμαι
χαίρομαι που τα πρόλαβα, που φύγανε λυπούμαι.

Μα ευτυχώς υπάρχουνε και σήμερο ακόμη
αθρώποι τση καλής γενιάς, με την παλιά τη γνώμη,

κι όπου τσι συναντά κιανείς να τοσε δίνει θάρρος,
να συνεχίσουν να κρατούν τση αθρωπιάς το βάρος.

Βαγγέλης Τιτάκης
Καθηγητής Θεολογίας-Μουσικοσυνθέτης