Μαντινάδες του Πόθου

Σε λαχταρώ, σε πεθυμώ, σε καρτερώ σε θέλω

γιατί ‘σαι σαν την Παναγιά κι άγγελος των αγγέλω.

Σε θέλω όσο τίποτα δεν έχω επιθυμήσει,

σαν να διψώ στην ερημιά και να ‘σαι εσύ η βρύση.

Ήθελα να ‘μουνε νερό και να ‘ταν διψασμένη,

να πίνει, να δροσίζεται, χωρίς να με χορταίνει.

Βιτσοκορμάτη κοπελιά, του έρωντα ναζιάρα

να γίνεις τ’ άλλο μου μισό μ’ έφαγε η λαχτάρα.

Είσ’ ό,τι έχω πιο πολύ στο κόσμο λαχταρήσει,

μα κι ό,τι πιο πολύτιμο μου ‘χει η ζωή στερήσει.

Βαγγέλης Τιτάκης

Καθηγητής Θεολογίας-Μουσικοσυνθέτης