Το χουντικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967 με βρήκε να υπηρετώ στο ΙΗ΄(18ο) Αστυνομικό Τμήμα Αθηνών, στον Ταύρο ως Αστυφύλακας. Από την αρχή του πραξικοπήματος απειλήθηκα και προπηλακίστηκα έντονα, δυστυχώς από παλιότερους συναδέλφους εμφανιζόμενοι ως «υπερεθνικόφρονες» της εποχής.. Ως Κρητικός στην καταγωγή εύλογα χαρακτηρίστηκα Δημοκρατικός – Βενιζελικός – Παπανδρεϊκός.
Στις 20 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους 1967, το αντικρητικό και αντιδημοκρατικό μένος εναντίον μου εκδηλώθηκε έμπρακτα, από την Χούντα των Συνταγματαρχών. Απολύθηκα από το Αστυνομικό Σώμα, σε εφαρμογή του Α.Ν. 34/1967 Περί εξυγιάνσεως του Σώματος Αστυνομίας Πόλεων. Οι «εξυγιαντικοί» λόγοι ήτανε καθαρά πολιτικοί, γιατί όπως πληροφορήθηκα κατελογίζετο και σε μένα η κατηγορία ότι, « Αναγιγνώσκει τον κεντροαριστερόν Τύπον ΒΗΜΑ και ΝΕΑ». Αυτό ήτανε το «αμάρτημά» μου και η αιτία να απομακρυνθώ από το Αστυνομικό Σώμα για 8 χρόνια.
Διώχτηκα στη συνέχεια και ως ιδιώτης, τόσο κατά την αναζήτηση νέας εργασίας, όσο και μετά με την συστηματική παρακολούθηση των κινήσεων και δραστηριοτήτων μου, με το στίγμα του διωγμένου, του μη νομιμόφρονα. Αυτό βεβαίως δεν επηρέασε τις δημοκρατικές μου πεποιθήσεις, προκειμένου να απέχω από αντιχουντικές δραστηριότητες.
Μια τέτοια δραστηριότητα ήτανε, η συμμετοχή μου στην κηδεία του Γεωργίου Παπανδρέου, του Γέρου της Δημοκρατίας, στις 3 Νοεμβρίου του 1968, κατά την οποία δεν πτοήθηκα και πήρα μέρος. Ως γνωστό η σορός εξετέθη σε λαϊκό προσκύνημα στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών και ένα μέγα πλήθος προσήλθε, να ασπαστεί και να αποχαιρετίσει τον Μέγα Ηγέτη. Η πομπή που σχηματίστηκε μέχρι το Α΄ Νεκροταφείο ήτανε μια λαοθάλασσα αυθόρμητη, χωρίς προειδοποίηση. Δεν θα μπορούσα να λείπω από όλες αυτές τις δυσάρεστες διαδικασίες Μητρόπολη-Πομπή-Α΄ Νεκροταφείο. Με συλλάβανε όμως, όπως και πολλούς άλλους, κατά τη διάρκεια της πορείας, με προσαγάγανε προληπτικά στο Αστυν Τμήμα της περιοχής και αφέθηκα ελεύθερος μετά της εξακρίβωση των στοιχείων μου και φυσικά μετά το πέρας της κηδείας.
Παρακολουθούμενος από κλιμάκια της ΚΥΠ, σύμφωνα με καταγραμμένες μαρτυρίες, συνέχισα να παίρνω επίσης μέρος σε διάφορες αντιχουντικές δραστηριότητες στην Αθήνα και στην Κρήτη, μέχρι το έτος 1974, τις οποίες θεωρώ οφειλόμενες προς τη δημοκρατία και την ελευθερία.
Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και την ίδρυση του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος (ΠΑΣΟΚ), στις 3 του Σεπτέμβρη του 1974, εντάχθηκα αμέσως ενεργά σ’ αυτό, με Αρχηγό τον Ανδρέα Παπανδρέου. Έτσι στις πρώτες Βουλευτικές εκλογές, που γίνανε στις 17 Νοεμβρίου 1974 ήμουνα εκλογικός αντιπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ στο χωριό μου και κατάφερα να αποσπάσω 16 ψήφους. Αναλογίζομαι το κλίμα της περιόδου εκείνης και θεωρώ ότι ήτανε επιτυχία. Στις εκλογές αυτές το ΠΑ.ΣΟ.Κ πήρε πανελλαδικά 12 έδρες. Τον έγγραφο διορισμό μου υπογράφουνε τα στελέχη υποψήφιοι Βουλευτές του Ρεθέμνους Γεώργιος Περάκης και ο αείμνηστος Χαράλαμπος Λουκάκης πατέρας του μετέπειτα Υπουργού Μανώλη Λουκάκη.
Συνεχίζομε δυναμικά …Όλοι μαζί, ενωμένοι! ..
Σεπτέμβριος 3 του 2024 Σταύρος Φωτάκης
και Facebook 
