Οι σχέσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία βρίσκονται στο χειρότερο δυνατό σημείο με αποκλειστική ευθύνη της Τουρκίας και ειδικά του Προέδρου της, του κ. Ερντογάν.
Το ερώτημα είναι αν υπάρχει δυνατότητα επαναπροσέγγισης των δύο χωρών. Η ρεαλιστική απάντηση είναι ναι. Οι ΗΠΑ δεν θέλουν να χάσουν, λόγω θέσεως και μεγέθους, την Τουρκία από σύμμαχο και να την οδηγήσουν στην αγκαλιά της Ρωσίας, όμως δεν είναι διατεθειμένες να κάνουν πλέον τα «στραβά μάτια» στις παράλογες συμπεριφορές της. Η στάση των ΗΠΑ θα επηρεαστεί από δύο εκλογικές αναμετρήσεις.
Η πρώτη θα πραγματοποιηθεί εντός των ΗΠΑ τον Νοέμβριο του 2022, κατά την οποία θα εκλεγεί όλη η Βουλή των αντιπροσώπων και το 1/3 της Γερουσίας. Έχει μεγάλη σημασία αν θα επικρατήσουν τελικά οι Δημοκρατικοί ή οι Ρεπουμπλικάνοι. Την παρούσα χρονική στιγμή την πλειοψηφία έχουν οι Δημοκρατικοί. Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, το οποίο έχει το προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις, έχει μία μεγαλύτερη ανεκτικότητα προς την Τουρκία. Μία επικράτησή του θα επηρεάσει τη στάση των ΗΠΑ έναντι της Τουρκίας. Επίσης μεγάλη σημασία έχει το ποσοστό των βουλευτών που είναι Ελληνοαμερικανοί καθώς και των βουλευτών που στηρίζονται από το Αμερικανοεβραϊκό λόμπι ή έχουν σχέση με την Αρμενική κοινότητα και οι οποίοι δεν βλέπουν με ιδιαίτερη συμπάθεια την Τουρκία. Βέβαια, θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι μία αλλαγή της στάσης των ΗΠΑ, όποιος και αν επικρατήσει, προϋποθέτει πρώτα την αλλαγή στάσης της Τουρκίας, την απομάκρυνση της από τη Ρωσία και την ακραία ρητορική.
Η δεύτερη εκλογική αναμέτρηση αφορά την εκλογή Προέδρου στην Τουρκία και έχει προγραμματιστεί για την Άνοιξη του 2023. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις ο Ερντογάν είναι δύσκολο να κερδίσει τις εκλογές. Η δύσκολη οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο μέσος Τούρκος πολίτης σε αντίθεση με την χλιδή στην οποία ζει ο Τούρκος Πρόεδρος αποτελεί τον κύριο λόγο της πιθανής ήττας του. Μία επικράτηση των Κεμαλιστών μπορεί να θεωρηθεί ως επιστροφή στη δυτική συμμαχία. Κάτι τέτοιο μπορεί να δώσει στις ΗΠΑ αλλά και στο ΝΑΤΟ την δικαιολογία για την στήριξη της Τουρκίας ώστε να σταθεροποιηθεί και να αποκλειστεί η επιστροφή του Ερντογάν. Για τον ίδιο τον Ερντογάν το καλό σενάριο είναι να επανεκλεγεί ώστε να μπορέσει οργανώσει μία ομαλή μετάβαση σε μία διάδοχη πολιτική κατάσταση χωρίς αυτόν, ελεγχόμενη όμως παρασκηνιακά από τον ίδιο. Όπως έχουμε ξαναπεί είναι «πολύ σκληρός για να πεθάνει». Θα κάνει τα πάντα για να επανεκλεγεί. Προσπαθεί να στερήσει από τους αντιπάλους του το δικαίωμα να συμμετέχουν στις εκλογές κλείνοντας τους ακόμα και στη φυλακή, με μία δικαιοσύνη πλήρως ελεγχόμενη από αυτόν. Κατά τη διάρκεια της εκλογικής διαδικασίας θα καταφύγει σε εκτεταμένη νοθεία. Αν τέλος δει ότι η ήττα είναι αναπόφευκτη μπορεί να δημιουργήσει θερμό επεισόδιο με την Ελλάδα ώστε να βρει την δικαιολογία που χρειάζεται για να αναβάλει τις εκλογές και να συσπειρώσει του Τούρκους γύρω από το πρόσωπο του Προέδρου, δηλαδή τον ίδιο, όπως συμβαίνει σε κάθε αντίστοιχη περίπτωση κατά την οποία ένα κράτος κινδυνεύει.
Όπως έχουμε πει και σε προηγούμενο άρθρο, δεν πρέπει να δημιουργούνται αυταπάτες στους Έλληνες ότι μία ήττα του Ερντογάν στις ερχόμενες εκλογές θα διαφοροποιήσει έστω και στο ελάχιστο τη συμπεριφορά της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας.
Ας μην ξεχνάμε ότι το Σχέδιο της «Γαλάζιας Πατρίδας» είναι δημιούργημα των Κεμαλιστών. Ο αρχηγός του Κεμαλικού Κόμματος Κεμάλ Κιλινστάρογλου είναι αυτός που πιέζει τον Ερντογάν να μην μείνει στα λόγια αλλά να προχωρήσει και σε πράξεις κατά της Ελλάδας.
Η Ελλάδα, όποιες και αν είναι οι εξελίξεις στις παραπάνω εκλογικές διαδικασίες, οφείλει να είναι σε στρατιωτική και διπλωματική εγρήγορση.
και Facebook 
