Προεκλογική περίοδος με νηφαλιότητα, μακριά από τοξικότητες και ακραίες συμπεριφορές για ήρεμη και γόνιμη προεκλογική περίοδο για το καλό της χώρας με την μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή στην κάλπη, ήταν οι δύο φράσεις που έκλεισαν την συνάντηση του απερχόμενου Πρωθυπουργού με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Ωστόσο, επειδή η προεκλογική περίοδος έχει ήδη μακρά πορεία στο χρόνο, αυτό που συναποκομίζεται είναι το ακριβώς αντίθετο. Είναι μια διαρκής σύγκρουση θάλεγε κανείς, με κάθε τίμημα από την μια απάνθρωπων πολιτικών που άφησαν την ασφάλεια των πολιτών της χώρας στην τύχη τους, " κι όπου βγει ", αν και η χώρα είναι η δεύτερη στην ΕΕ σε αναλογία αστυνομικών – κατοίκων, με την υποθήκευση κάθε δημόσιου αγαθού και από την άλλη η διατύπωση ενός διαφορετικού αφηγήματος προς αναζήτηση της ελπίδας και ίσως και της ελευθερίας.
Αν έκανε κανείς έναν απολογισμό της 4ετίας θα συναντούσε την χώρα, ασφαλώς την πρώτη θέση στην ΕΕ σε αμυντικές δαπάνες, στην πρώτη θέση της ΕΕ που οι πολίτες αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα οικονομικά, κρατώντας επίσης την πρώτη θέση στην ΕΕ που οι πολίτες αδυνατούν να πληρώσουν τους μηνιαίους λογαριασμούς τους, αλλά και τις δανειακές τους υποχρεώσεις. Πρώτη στην ΕΕ η χώρα και στην ανεργία των νέων. Με μια επενδυτική βαθμίδα που έχασε τον δρόμο της προς τη χώρα.
Η χώρα παράλληλα, είναι στην τελευταία θέση στην ΕΕ και στην 108η θέση στον κόσμο στην Ελευθερία του Τύπου και στην Ισότητα των φύλων. Ζούμε ήδη την κατάρρευση του Κράτους Δικαίου, στην χώρα των υποκλοπών, των απευθείας αναθέσεων, της αδιαφάνειας, της κοινωνικής αδικίας, με πολιτικές για λίγους και επιδόματα για τους πολίτες. Ένα Κράτος που παραχωρεί σε ξένα Funds τα δάνεια και τις περιουσίες του ελληνικού λαού. Αυτές δεν είναι οι πολιτικές που θα πρέπει να ηττηθούν στην κάλπη;
Στον ίδιο κόσμο, στην ίδια πατρίδα συνυπάρχουμε και συγκρουόμαστε ως δύο ή και περισσότεροι διαφορετικοί κόσμοι, ομάδες και άτομα. Μας σμίγουν ή μας οδηγούν σε χωρισμούς τα κοινά ή τα διαφορετικά όνειρα.
Μπορεί να μπερδευόμαστε από τα ιδεολογήματα μας, που προσπαθούμε να αρθρώσουμε ως ελκυστικά αφηγήματα. Σουρεαλιστικά, όπως όλα, όσα μας αφορούν.
Στην χώρα των μύθων, των θρύλων και της μυστηριακής γοητείας,προς κατανάλωση των ξένων περιηγητών, παραπλανημένοι κρυβόμαστε ενώ εκφυλιστικές διαδικασίες, ρατσιστικές λογικές, φασιστικές εφεδρείες οδηγούν με τοξικότητα και διχαστικά κυρήγματα την δημόσια κατήχηση σε μια αναχρονιστική αναδίπλωση της κοινωνίας.
Αν είναι συλλογική η συνειδητοποίηση ότι πρέπει να αλλάξουν τα πράγματα μήπως πρέπει να είναι συλλογική και η κατεύθυνση της αλλαγής;;(ρητορικό το ερώτημα, αλλά όχι αφελές).
και Facebook 
