Έχουν περάσει δύο μήνες από την αρχή του πολέμου στην Ουκρανία και δεν φαίνεται πουθενά ορατή η λήξη του.
Κάνοντας ένα απολογισμό για το χρονικό αυτό διάστημα των δύο μηνών είδαμε την προσπάθεια της Ρωσίας να υλοποιήσει το στόχο της, ο οποίος σύμφωνα με τις ανακοινώσεις του ίδιου του προέδρου κ. Πούτιν είναι η «αποστρατιωτικοποίηση» και η «αποναζιστικοποίηση» της Ουκρανίας. Αποστρατιωτικοποίηση σημαίνει καταστροφή της στρατιωτικής υποδομής της Ουκρανίας για να μην μπορεί να ανασυγκροτηθεί στρατιωτικά χωρίς να περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα και η ουδετεροποίηση της μέσα από ένα μοντέλο Φινλανδίας (Φινλανδοποίηση). Αποναζιστικοποίηση σημαίνει τη φυσική εξουδετέρωση των ναζιστικών και ακροδεξιών εθνικιστικών δυνάμεων και απομάκρυνση τους τόσο από το στρατό όσο και από τα κέντρα λήψης αποφάσεων του Κιέβου.
Διαπιστώνουμε ότι με την επίθεση στο Donbas έχει ολοκληρωθεί η πρώτη και έχουμε περάσει στη δεύτερη φάση του πολέμου.
Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις που διεξήχθησαν στην πρώτη φάση μπορούν να χωριστούς σε τρία μέρη.
Τις πρώτες ημέρες της εισβολής οι Ρώσοι είχαν τη δική τους εκδοχή του δόγματος «Σοκ και Δέος» με βάση το οποίο οι στρατιωτικές επιχειρήσεις διεξάγονται με πλήρη ισχύ και με ελάχιστους, έως καθόλου περιορισμούς. Ερχόμενοι ταυτόχρονα από πολλές κατευθύνσεις, χρησιμοποιώντας το πυραυλικό δυναμικό τους και την υπεροχή στον αέρα, κατόρθωσαν να καταστρέψουν ένα μεγάλο μέρος της στρατιωτικής υποδομής της Ουκρανίας.
Αν και η ρωσική αεροπορία δεν παίζει τόσο σημαντικό ρόλο όσο πίστευαν οι περισσότεροι, κυριάρχησε στον ουρανό. Η απαραίτητη υποδομή για τον ανεφοδιασμό του ουκρανικού στρατού (αεροδρόμια, λιμάνια, δρόμοι, σιδηροδρομικό δίκτυο) καταστράφηκε σε μεγάλο μέρος, ή ελέγχθηκε από τους Ρώσους. Ταυτόχρονα, οι ρωσικές δυνάμεις κινήθηκαν με μεγάλη ταχύτητα, από τον Βορρά προς το Κίεβο, από την Ανατολή προς το Χάρκοβο, και από το Νότο προς τη Χερσώνα και τη Μαριούπολη.
Αυτό έδωσε την ψευδαίσθηση ενός αστραπιαίου πολέμου, ο οποίος όμως επιβραδύνθηκε λόγω της ουκρανικής αντίστασης. Η κίνηση αυτή είχε διπλό σκοπό. Από τη μία να εκφοβίσει την Ουκρανική κυβέρνηση και ειδικότερα τον πρόεδρος κ. Ζελένσκι και να τους αναγκάσει να εγκαταλείψουν την χώρα. Από την άλλη να καθηλώσει τα ουκρανικά στρατεύματα στο Βορρά και στην Ανατολή, για να μπορέσουν οι Ρωσικές δυνάμεις στο Νότο να επιτύχουν τους στόχους τους.
Στη συνέχεια σε ό,τι αφορά τις πόλεις, ακολουθήθηκε μια μικτή στρατηγική. Καταλήφθηκαν κάποιες που έχουν στρατηγική σημασία (Χερσώνα, Μαριούπολη), ενώ άλλες κυκλώνονται και πολιορκούνται για μικρό ή μεγάλο διάστημα (Κίεβο, Χάρκοβο). Σε γενικές γραμμές το ρωσικό Επιτελείο φαίνεται να μην θέλει να εμπλέξει τις κύριες δυνάμεις του σε αγώνα σε αστικό περιβάλλον, για ευνόητους λόγους.
Το δεύτερο μέρος αυτής της πρώτης φάσεις θύμιζε περισσότερο τον πόλεμο της Συρίας. Ένας μεγάλος αριθμός στρατιωτικών, παραστρατιωτικών, ναζιστών κλπ οργανώνει την άμυνα του μέσα στις πόλεις όπου υπάρχουν άμαχοι. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να είναι δύσκολο να εντοπιστούν. Ακολουθούνται τακτικές που θυμίζουν ανταρτοπόλεμο και εμφανίστηκαν μαζικά στον πόλεμο της Συρίας.
Στο πλαίσιο αυτό οι ρωσικές δυνάμεις ξεκίνησαν εκκαθαρίσεις, όπως έγινε και στη Συρία. Οι εκκαθαρίσεις αυτές βασίζονται κυρίως πάνω σε αντιτρομοκρατικά δόγματα και αφορούν τις προαναφερθείσες δυνάμεις που διαχέονται στον γενικό πληθυσμό. Για τον λόγο αυτόν, μεταφέρθηκαν στη πρώτη γραμμή οι Τσετσένοι και άλλες ειδικές δυνάμεις. Κατά το διάστημα αυτό άρχισαν να χρησιμοποιούνται και μονάδες εθελοντών καθώς και η Ρωσική ιδιωτική στρατιωτική εταιρία Βάγκνερ.
Ταυτόχρονα το Κρεμλίνο κάνει διαχείριση του χρόνου. Εμπλέκεται σε συνομιλίες οι οποίες είναι γνωστό ότι δεν θα οδηγήσουν πουθενά. Από το γενικό κλίμα αυτών των συνομιλιών, διαμορφώνονται οι όροι για τη συνέχιση των στρατιωτικών επιχειρήσεων.
Η αντίσταση που αντιμετώπισαν οι Ρώσοι με τη συνδρομή μέρους του τοπικού πληθυσμού, είχε ως αποτέλεσμα τον αυξημένο αριθμό των απωλειών τους. Μέχρι σήμερα η Μόσχα δεν έχει φτάσει στο σημείο περιορίσει τη θέληση των Ουκρανών για αντίσταση και μάχη.
Ταυτόχρονα η Ρωσία υπέστη μία σημαντική ήττα σε επίπεδο προπαγάνδας και ψυχολογικών επιχειρήσεων. Γιατί εδώ δεν είχε να αντιμετωπίσει ουκρανικές δυνάμεις, αλλά το τεράστιο προπαγανδιστικό μηχανισμό της Δύσης. Όπως αποδείχτηκε η Ρωσία δεν ήταν προετοιμασμένη για την ένταση του πολέμου προπαγάνδας που θα δεχόταν.
Η πρώτη φάση τελειώνει με τη σταδιακή απόσυρση των δυνάμεων από την περιοχή του Κιέβου και βορειότερα, την κατάληψη της Μαριούπολης και την δημιουργίας ενός διαδρόμου που ενώνει την Κριμαία με τις αυτόνομες περιοχές του Donetsk και του Luhask.
Σε ότι αφορά το στρατιωτικό πεδίο θα πρέπει να επισημανθεί ότι με εξαίρεση το πυραυλικό δυναμικό (και κάποιες Ειδικές Δυνάμεις) που χρησιμοποιήθηκε, οι μονάδες του ρωσικού στρατού που είχαν εμπλοκή στις επιχειρήσεις και ο εξοπλισμός που χρησιμοποιήθηκε, δεν ήταν ότι καλύτερο διαθέτει η Ρωσία. Οι καλύτερες ποιοτικά δυνάμεις, κρατούνται για εφεδρεία. Είτε για να περιορίσουν τις απώλειες σημαντικού σε αξία υλικού, είτε γιατί περίμεναν να δουν τις αντιδράσεις του ΝΑΤΟ.
Ωστόσο, δεν παρατηρήθηκε μεταφορά εφεδρειών. Δεν μετακινήθηκαν μονάδες στα μετόπισθεν για ανασύνταξη, παρά το ότι είχαν απώλειες. Γεγονός που σημαίνει ταυτόχρονα, ότι οι απώλειες αυτές θεωρούνται ανεκτές από το ρωσικό Επιτελείο. Θα πρέπει επίσης να επισημανθεί, ότι υπήρξε σχεδόν μηδενική εμπλοκή του ρωσικού Ναυτικού στον πόλεμο, με την εξαίρεση του πλήγματος στο Φιδονήσι και την προσάρτηση του.
Με την αρχή της δεύτερης φάσης του πολέμου βλέπουμε μία συγκέντρωση των προσπαθειών των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων στο Donbas. Ο πόλεμος παύει να έχει τη μορφή ανταρτοπολέμου και αποκτά περισσότερο τη μορφή της ένοπλης αντιπαράθεσης μεταξύ δύο οργανωμένων στρατών.
Το χρονικό διάστημα που θα απαιτηθεί για την κατάληψη του Donbas δεν μπορεί να εκτιμηθεί. Θα εξαρτηθεί από τη θέληση για αντίσταση των Ουκρανών, το πόσο καλά έχουν οργανώσει την άμυνα της περιοχής αλλά και τα όπλα τα οποία διαθέτουν.
Όσος χρόνος και απώλειες, σε προσωπικό και υλικά, να απαιτηθεί ο κ. Πούτιν δεν θα σταματήσει εάν δεν ολοκληρωθεί η κατάληψη του ελπίζω όμως να του δώσει την απαραίτητη δικαιολογία για τον τερματισμό του πολέμου.
Χριστός Ανέστη
Γερμανάκης Αντώνιος
Ταξχος ε.α.
και Facebook 
