Η στεγαστική κρίση στην Ευρώπη: Πώς απαντούν οι σοβαρές χώρες – Στην Ελλάδα… Airbnb και ακριβοπληρωμένα ντουβάρια!

Σε ολόκληρη την Ευρώπη, η στεγαστική κρίση λαμβάνει εκρηκτικές διαστάσεις, ωθώντας πολλές χώρες να αναλάβουν συστηματικές πρωτοβουλίες για την αναχαίτισή της. Επιδοτήσεις ενοικίου, κατασκευή κοινωνικών κατοικιών, ενοικιοστάσια και ρυθμιστικά μέτρα είναι μερικές από τις βασικές στρατηγικές που εφαρμόζονται, σε αντιδιαστολή με την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα.

Στην Ισπανία, η κυβέρνηση έχει προχωρήσει σε απαγόρευση της βραχυχρόνιας μίσθωσης τύπου Airbnb, αναγνωρίζοντας ότι η ανεξέλεγκτη εξάπλωσή τους συνέβαλε σε ποσοστό άνω του 80% στην αύξηση των ενοικίων – ένα φαινόμενο πανομοιότυπο με αυτό που βιώνει και η ελληνική αγορά.

Στη Γερμανία, την Ολλανδία και τη Γαλλία, πολλές μεγάλες πόλεις έχουν εφαρμόσει ενοικιοστάσια προκειμένου να συγκρατήσουν τις τιμές, ενώ επενδύουν σε νέα προγράμματα κοινωνικής στέγης για τη μεσαία τάξη και τα ευάλωτα νοικοκυριά.

Εξαίρεση στον κανόνα αποτελεί το επιτυχημένο παράδειγμα της Βιέννης. Στην αυστριακή πρωτεύουσα, όπου η στεγαστική πίεση είναι ιδιαίτερα έντονη, το κράτος εφαρμόζει ένα συνδυαστικό μοντέλο:

• Επιδοτούμενα ενοίκια με διαφάνεια στις φορολογικές δηλώσεις

• Χαμηλά ποσοστά ιδιοκατοίκησης (κάτω από 25%)

• 63% των ενοικιαστών να λαμβάνουν κρατική ενίσχυση

• Κατασκευή άνω των 50.000 νέων κατοικιών μέχρι το τέλος της δεκαετίας

Το πρόγραμμα αφορά όλους τους πολίτες, ανεξαρτήτως κοινωνικής ή οικονομικής κατάστασης, και στοχεύει στη διασφάλιση προσιτής στέγασης μέσω κρατικής παρέμβασης στις ακραίες στρεβλώσεις της αγοράς.

Ελλάδα: Μια διαφορετική πραγματικότητα

Σε πλήρη αντίθεση με τις παραπάνω πρακτικές, η Ελλάδα αντιμετωπίζει τη στεγαστική κρίση με απουσία στρατηγικού σχεδιασμού. Μετά το κλείσιμο του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ) και την κατάργηση των προγραμμάτων εργατικής στέγης, η ελληνική πολιτεία αδυνατεί να καλύψει τις ανάγκες των πολιτών.

Η κατάσταση περιγράφεται ως εξής:

• Οι τιμές των ενοικίων έχουν διπλασιαστεί την τελευταία εξαετία.

• Η ανεξέλεγκτη διάδοση των Airbnb περιορίζει περαιτέρω το διαθέσιμο απόθεμα κατοικιών.

• Τα επενδυτικά funds και μεγάλοι ιδιώτες αποκτούν μαζικά ακίνητα, αυξάνοντας τις πιέσεις στην αγορά.

• Η κυβέρνηση περιορίζεται σε προσωρινά επιδόματα στήριξης, τα οποία δεν επιφέρουν ουσιαστική αποσυμπίεση.

• Ολοένα και περισσότεροι μικροϊδιοκτήτες επιλέγουν τη διαμερισματοποίηση ακινήτων για μεγιστοποίηση κέρδους, οδηγώντας σε υποβάθμιση της ποιότητας κατοικίας.

Σε αυτό το πλαίσιο, η στεγαστική κρίση στην Ελλάδα παραμένει αντιμετώπιση με αποσπασματικά μέτρα, σε μια συγκυρία όπου απαιτείται ολοκληρωμένη στρατηγική με γνώμονα τη δίκαιη πρόσβαση όλων στη στέγη.