Έχουμε στην Κρήτη τον αρχαιότερο δρόμο της Ευρώπης, αλλά ο ΒΟΑΚ παραμένει διαλυμένος

Αναζητώντας την απάντηση στην ερώτηση «Πώς μπορεί να διατηρηθεί κάτι για 3.500 χρόνια;», καταλήγουμε σε έναν δρόμο που βρίσκεται στην Κρήτη και είναι πιθανώς πιο λογικός από τους περισσότερους από εμάς σήμερα.

Μιλάμε για τον παλαιότερο γνωστό δρόμο της Ευρώπης, ο οποίος, αν και δεν έχει κλειστά κύκλωμα τηλεόρασης ή Wi-Fi, είναι σίγουρα πιο αξιόπιστος από πολλές σύγχρονες υποδομές.

Αυτό το μινωικό θαύμα μήκους 50 χιλιομέτρων είναι σαν να έχει βγει από το όνειρο ενός μηχανικού που ήξερε πώς να διαχειρίζεται τα νερά χωρίς να βυθίζεται κάθε φορά που πέφτει μια σταγόνα βροχής. Σε αντίθεση με τους δρόμους μας, οι οποίοι μετά από μια νεροποντή μετατρέπονται σε ποτάμια (θα έπρεπε να πουν και ένα «ευχαριστώ» στις τρύπες τους), αυτός ο δρόμος διαθέτει πλευρικές αποχετεύσεις που λειτουργούν όπως ο καλύτερος φίλος του φαρμακοποιού.

«Και ποια είναι η διαφορά;» θα ρωτήσει κανείς. Μα, η απουσία μιζών! Στην εποχή των Μινωιτών, η καλύτερη προσφορά για την κατασκευή δρόμου δεν προερχόταν από τον καλύτερο μιζαδόρο αλλά από την ανάγκη να φτάσεις γρήγορα από την Κνωσσό στη Γόρτυνα και τη Λεβένα χωρίς να μείνεις κολλημένος σε μια τρύπα, ή, Θεός φυλάξοι, σε ένα έργο που αναγγέλλεται για δέκα δεκαετίες.

Το πεζοδρόμιο του δρόμου αυτού έχει πάχος 20 εκατοστών — σχεδόν όσο και η λογική μας όταν βλέπουμε νέες κατασκευές — και είναι φτιαγμένο από αμμόλιθο που έχει αντέξει στον χρόνο. Βασαλτικές πέτρες από πάνω του προσφέρουν μια λεία επιφάνεια.

Σήμερα, στη σύγχρονη Κρήτη, έχουμε τους μίζερους δρόμους που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν τα έργα είναι κατάρα ή σωτηρία.