Καθώς είμαστε ψηφοφόροι, είμαστε δεκτικοί στα μηνύματα των ημερών. Που δεν είναι τίποτε άλλο, παρά διχαστικά κυρήγματα, δογματισμοί, τρόμος, και βία, θρησκευτική, οπαδική, πολιτική κι ό, τι άλλης προέλευσης, σαν μια κολόνια που κρατάει χρόνια κυρίως όμως τα τελευταία.
Οι λόγοι, οι αιτιάσεις, τα διλήμματα που μας απευθύνονται χαρακτηρίζουν κάθε πράξη στην οποία επιδίδονται παράγοντες της πολιτικής εξουσίας και των κομμάτων, , αλλά και της Εκκλησίας, των ΠΑΕ, της Δικαιοσύνης. Μ
έσω στρατών προθύμων σε χουλιγκανισμούς βάλουν κατά κάθε αντιμαχόμενου, κατά πάντων. Δαιμονοποιούν με κάθε δυνατό και αδύνατο τρόπο, θεμιτό και αθέμιτο μέσο, κάθε αντίπαλο. Προφανώς γιατί τους χαρακτηρίζει ο ολοκληρωτισμός, η διάθεση και ο στόχος για επιβολή των συμφερερόντων τους, στους θεσμούς. Έτσι, έχουν βρει το όχημα για την συγκάλυψη θέσεων και υποθέσεων τους, αλλά και την επιβολή απόψεων, με οχύρωση την άγνοια, την αφέλεια, την αδυναμία, την έλλειψη χειραφέτησης απέναντι στην ικανότητα χειραγώγησης που διαθέτουν. Χρόνια τώρα.
Η λειτουργία της ενημέρωσης θα μπορούσε να ήταν το μέσο για τον έλεγχο τους. Αλλά δυστυχώς κι αυτή από χρόνια στην χώρα, είναι το μέσο για την επιβολή τους.
Και περνούν οι μέρες, είτε φολκλορικά και από αίσθηση ευθύνης για διατήρηση της ρουτίνας επιμένοντας στην όπως κι αν εννοείται παράδοση, είτε καταναλωτικά στημένοι (νηστεία – διατροφή–ταξιδάκι αναψυχής – πρόσθετα κιλά – γυμναστήριο) φτάσαμε στο Πάσχα.
Είναι επομένως οι μέρες τούτες, που για ορισμένους, κοιτάζοντας τον κόσμο με ατομική στόχευση και αμεροληψία, υπό την σκιά της "ηθικής" επιρροής της κοινής γνώμης, και παράγοντας την καταπολέμηση του "κακού", στ'όνομά Του, να μην μπορούν να ζήσουν χωρίς "αλήθεια",γιατί και η αλήθεια,(τους) έχει καταντήσει φαρμάκι.Ο σκοπός ειναι να δρομολογηθεί η ηττοπάθεια και η απελπισία, με καθε καινούργια προσέγγιση!! Χιλιοπαιγμένο, τυπικό, διατηρείται ακόμα, μέσα από τα μηνύματα του. Όμως, ακόμα και στις μέρες μας που φυσάει μοναξιά, αδιαφορία και παρτακισμό, υπάρχουν έστω και κατ έθιμο, οι λέξεις, οι ευχές, τα μηνύματα, όλα τους ανθρωπιστικά.
Και στο βάθος εντελώς επαναστατικά, με την ευχή της Ανάστασης, όσο κι αν (κι εγώ το κάνω), την αναγραμματίζουμε, να εκφράζει ένας έκαστος, τι άλλο, από την προσδοκία της νίκης της ζωής επί της φθοράς και του θανάτου. Όσο κι αν φαντάζει ουτοπικό, υπερβατικό, υπερβολικό, δεν μπορεί να μας αφήνει αδιάφορους εκείνο το "θανάτων θάνατο πατήσας και τοις εν τη μνήμασι ζωή χαρισάμενος". Όπως και αν το εννοεί λοιπόν κανείς, το Πέρασμα, καλή Ανάσταση. ΕπΑνάσταση. Ανά(σ) ταση.
και Facebook 
