Όταν η «μαγκιά» πιάνει τιμόνι: Οι δρόμοι του Ηρακλείου ως πίστες εγωισμού

Όποιος κυκλοφορεί βράδυ στο Ηράκλειο το γνωρίζει: η οδήγηση αλλάζει πρόσωπο μόλις χαμηλώσει το φως της μέρας.

Δεν αλλάζουν οι δρόμοι· αλλάζει η συμπεριφορά ορισμένων οδηγών, κυρίως μεγάλων οχημάτων, που μοιάζουν να αντιμετωπίζουν την άσφαλτο σαν χώρο επιβολής και όχι συνύπαρξης. Η ταχύτητα ανεβαίνει χωρίς λόγο, τα φώτα χρησιμοποιούνται επιθετικά και κάθε άλλο όχημα μετατρέπεται σε «εμπόδιο» που πρέπει να παραμεριστεί.

Το πρόβλημα δεν είναι αισθητικό ούτε θέμα ενόχλησης. Είναι ζήτημα ασφάλειας. Σε μια πόλη με πυκνή κυκλοφορία, πεζούς, ποδήλατα και εργαζόμενους που κινούνται όλες τις ώρες, τέτοιες συμπεριφορές πολλαπλασιάζουν τον κίνδυνο. Ένα δευτερόλεπτο απροσεξίας, ένα άσκοπο προσπέρασμα, ένα φρενάρισμα πανικού αρκούν για να μετατραπεί μια συνηθισμένη διαδρομή σε τραγωδία.

Το πιο ανησυχητικό στοιχείο δεν είναι μόνο η πράξη, αλλά το σκεπτικό πίσω από αυτήν. Υπάρχει μια διάχυτη αντίληψη ότι το μέγεθος του οχήματος προσφέρει προνόμια, ότι όποιος «κυριαρχεί» στον δρόμο αξίζει προτεραιότητα. Πρόκειται για μια λογική που δεν έχει σχέση με αυτοπεποίθηση ή ικανότητα, αλλά με την ανάγκη επιβεβαίωσης μέσω της επιθετικότητας. Η οδήγηση μετατρέπεται σε πεδίο εγωισμού και όχι υπευθυνότητας.