Όταν οι Καβουσανοί ζούσαν από το φασκομηλόλαδο – Μια σελίδα ιστορίας με άρωμα Κρήτης

Υπήρξε μια περίοδος όπου το φασκομηλόλαδο και τα αποξηραμένα φύλλα φασκομηλιάς αποτελούσαν περιζήτητο προϊόν όχι μόνο στην ελληνική αγορά αλλά και στο εξωτερικό. Το χωριό Καβούσι της Κρήτης ήταν από τα μέρη που ευλογήθηκαν με άφθονες φασκομηλιές, οι οποίες έδιναν στους κατοίκους μια πολύτιμη πηγή εισοδήματος.

Οι χωριανοί, οργανωμένοι σε παρέες, περπατούσαν στα βουνά και μάζευαν με προσοχή τα φύλλα, αποφεύγοντας να καταστρέψουν τα φυτά. Τα κοφίνια γέμιζαν με το αρωματικό βότανο, που στη συνέχεια είτε παραδιδόταν στον τοπικό συνεταιρισμό για επεξεργασία, είτε σε ιδιώτες που είχαν προνοήσει να επενδύσουν στον κλάδο.

Ένας από αυτούς ήταν ο Νίκος Αποστολάκης, παππούς του συγγραφέα Γιώργου Δαρκαδάκη. Με επιχειρηματικό δαιμόνιο, δεν άφησε την ευκαιρία να χαθεί. Τον Αύγουστο του 1931 απέκτησε άδεια από την εφορία και εγκατέστησε τα απαραίτητα μηχανήματα για την παραγωγή φασκομηλόλαδου, ανοίγοντας έναν νέο δρόμο για το χωριό.

Με τον καιρό, η ζήτηση περιορίστηκε και η παραγωγή σταμάτησε, αφήνοντας πίσω μόνο τις μνήμες μιας εποχής όπου το φασκομηλόλαδο είχε συνδεθεί άρρηκτα με την καθημερινότητα των κατοίκων. Μάλιστα, οι Γεραπετρίτες συνήθιζαν να πειράζουν τους Καβουσανούς αποκαλώντας τους σκωπτικά… «φασκομηλόλαδα».

Το περιστατικό αυτό, που μαρτυρά τη μικρή οικονομική και κοινωνική ιστορία του Καβουσίου, καταγράφεται στο βιβλίο του Γιώργου Δαρκαδάκη.

πηγή: Γεράπετρος του χθες του σήμερα, του αύριο !