Μεταναστευτικό: Όταν το πρόβλημα «μετακομίζει» στην Αθήνα, τα κανάλια ξαφνικά το ανακαλύπτουν – Η κραυγή αγανάκτησης της Κρήτης

Έντονη δυσφορία εκφράζεται από τοπικές κοινωνίες – κυρίως στην Κρήτη – για την όψιμη κινητοποίηση των Μέσων Ενημέρωσης και της πολιτείας γύρω από το μεταναστευτικό ζήτημα, την ώρα που οι ίδιες περιοχές έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου επί μήνες, χωρίς ανταπόκριση.

Τώρα που η πίεση μετακινήθηκε προς την Αθήνα, το πρόβλημα αναβαθμίστηκε – τα πάνελ γεμίζουν, οι δηλώσεις πληθαίνουν και η “ανησυχία” γίνεται κυρίαρχο θέμα.

Την ίδια στιγμή, επισημαίνεται ότι τα μέτρα που εξαγγέλλονται από την κυβέρνηση για τον έλεγχο των ροών μεταναστών είναι ασαφή, χρονικά αργοπορημένα και ανεπαρκή σε εφαρμογή, καθώς απαιτούν χρόνο υλοποίησης τον οποίο οι τοπικές κοινωνίες δεν διαθέτουν.

Εκπρόσωποι της Κρήτης κάνουν λόγο για υποκρισία και ελλιπή στρατηγική, υπενθυμίζοντας ότι οι ροές από τη Λιβύη και άλλες περιοχές προς το νησί πολλαπλασιάζονται εδώ και καιρό, με ανεπαρκή υποδομή και χωρίς στήριξη από το κέντρο. «Η Αθήνα ενοχλείται όταν επηρεάζεται η καθημερινότητα στο κέντρο. Εμείς όμως δεχόμαστε διαρκώς πίεση σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο χωρίς να δίνεται καμία ουσιαστική απάντηση.»

Δομές φιλοξενίας: Από το “προσωρινό” στο “μόνιμο”

Ιδιαίτερη συζήτηση προκαλεί και η πρόσφατη δήλωση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για δημιουργία μόνιμης κλειστής δομής στην Κρήτη – αλλά και ενδεχομένως δεύτερης. Η εξέλιξη αυτή αναιρεί προηγούμενη θέση περί προσωρινών κέντρων φιλοξενίας, δείχνοντας, σύμφωνα με τοπικούς παράγοντες, την αστάθεια και αποσπασματικότητα του κυβερνητικού σχεδιασμού.

Το βλέμμα τώρα στρέφεται σε δύο ανενεργά στρατόπεδα στο νησί, που έχουν τεθεί στο μικροσκόπιο ως πιθανές τοποθεσίες, χωρίς ακόμα να έχουν γίνει επίσημες ανακοινώσεις ή να έχει ζητηθεί άποψη της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Πολιτικές συνέπειες και κοινωνική κόπωση

Οι φωνές που προειδοποιούν ότι, αν το θέμα δεν διαχειριστεί με σοβαρότητα, κινδυνεύει να εξελιχθεί σε βαθιά πολιτική κρίση, αυξάνονται. Τονίζεται πως η κοινωνική ανοχή εξαντλείται, ενώ η έλλειψη ισονομίας εντείνει το κλίμα απογοήτευσης και θυμού. Είναι αδιανόητο να γίνεται πολιτική “εκ των υστέρων”, όταν οι τοπικές κοινωνίες έχουν ήδη δώσει σήμα κινδύνου – δεκάδες φορές.

Το μεταναστευτικό δεν μπορεί να λυθεί ούτε με ευχολόγια ούτε με ευαισθησίες “κατά παραγγελία”. Χρειάζεται ρεαλιστική στρατηγική, χρόνος, και κυρίως δίκαιη κατανομή ευθύνης. Η διολίσθηση σε κρίση δεν είναι σενάριο, είναι προειδοποίηση.