Στο Ηράκλειο το φιλότιμο… παρκαρισμένο με αλάρμ!

Στους δρόμους του Ηρακλείου, η παράνομη στάθμευση έχει γίνει καθημερινό φαινόμενο που αντικατοπτρίζει μια βαθύτερη κοινωνική αδιαφορία.

Διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα, οχήματα πάνω σε διαβάσεις πεζών, σε γωνίες, πάνω σε πεζοδρόμια και – ακόμη χειρότερα – σε θέσεις στάθμευσης για ΑμεΑ, συνθέτουν μια εικόνα έλλειψης σεβασμού και ανυπαρξίας κοινωνικής συνείδησης.

Το δικαίωμα του άλλου στη διακριτική πρόσβαση και στην ελεύθερη μετακίνηση καταπατάται καθημερινά, θυσιασμένο στο βωμό του προσωπικού βολέματος και της προχειρότητας. Οι γνωστές δικαιολογίες του τύπου «μόνο πέντε λεπτάκια» ή «θα επιστρέψω αμέσως» έχουν μετατραπεί σε καθημερινές πρακτικές ασυνειδησίας.

Μια πόλη σε… διαρκή θέση ανάγκης

Η κοινωνική ευαισθησία στο Ηράκλειο φαίνεται να έχει «παρκαριστεί» μόνιμα σε θέση έκτακτης ανάγκης, μαζί με κάθε έννοια λογικής, σεβασμού και φιλότιμου.
Το πρόβλημα δεν περιορίζεται μόνο στην αντικοινωνική συμπεριφορά των οδηγών. Καθρεφτίζει μια βαθύτερη κοινωνική κουλτούρα αδιαφορίας, όπου το δικαίωμα του άλλου θεωρείται λιγότερο σημαντικό από την προσωπική ευκολία.

Παρά τη δημόσια γκρίνια και τα συνεχή παράπονα για την κακή κατάσταση της κυκλοφορίας και την έλλειψη χώρων στάθμευσης, ελάχιστοι αναλογίζονται την προσωπική τους ευθύνη. Όταν έρχεται η στιγμή της επιλογής, η ευκολία κερδίζει τον σεβασμό, και το «δε βαριέσαι» γίνεται καθημερινό μότο.

Ο δρόμος ανήκει σε όλους

Η αδιαφορία απέναντι στις ανάγκες των ατόμων με αναπηρία ή στις βασικές υποδομές πεζών δείχνει ότι στο Ηράκλειο το πραγματικό «ανάπηρο» στοιχείο είναι το συλλογικό φιλότιμο και όχι οι πολίτες που πραγματικά έχουν ανάγκη από στήριξη και ισότητα.

Αν οι θεσμοί και οι πολίτες συνεχίσουν να αντιμετωπίζουν τη δημόσια συμπεριφορά με τη λογική «έλα μωρέ, και τι έγινε;», τότε δεν είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς ότι η καθημερινή εικόνα στους δρόμους θα χειροτερεύει, αποκαλύπτοντας όλο και πιο έντονα την κοινωνική μας υποβάθμιση.