Εχει ξαναγίνει τραγωδία με άσφαιρα σε ταινία στο Χόλιγουντ

Η απίστευτη τραγωδία που σημειώθηκε στο Χόλιγουντ, με «πρωταγωνιστή» τον Άλεκ Μπάλντουιν και με θανάσιμο όπλο τα άσφαιρα, δεν ήταν η πρώτη.

Σχεδόν 30 χρόνια πριν, το 1993, την υφήλιο είχε συγκλονίσει ο θάνατος του Μπράντον (Μπρους) Λι. Ο Μπράντον Λι, γεννηθείς το 1965 στο Όκλαντ της Καλιφόρνια, ήταν ο μοναδικός γιος του θρύλου των πολεμικών τεχνών Μπρους Λι. Ο Μπράντον έχασε τον πατέρα του όταν ήταν 8 ετών, όμως αποφάσισε να ακολουθήσει τα βήματά του, τόσο σε ό,τι αφορά την ηθοποιία όσο και τις πολεμικές τέχνες.

From our family to yours, Happy Father's Day! Love you Dad!

Have some fun with your dad today. <3#HappyFathersDay pic.twitter.com/uW1r6FeNQ2

— Brandon Bruce Lee (@brandonblee) June 17, 2018

Εκπαιδεύτηκε στις πολεμικές τέχνες, σπούδασε ηθοποιία στο Κολέγιο Έμερσον και το Ινστιτούτο Θεάτρου και Κινηματογράφου “Λι Στράσμπεργκ”. Κάπου εκεί ξεκινά και η πορεία του στον κινηματογράφο, καθώς πήρε ρόλους σε ταινίες δράσης, όπως το Legacy of Rage (1986), το Laser Mission (1989) και στα Kung Fu (1986) και Kung Fu: The Next Generation (1987).

Το μεγάλο (μετέωρο) βήμα του Μπράντον Λι

Το ‘90 ήταν η ώρα να περάσει σε παραγωγές του Χόλιγουντ. Το 1991 πρωταγωνιστεί στο Showdown in Little Tokyo της Warner Bros, ενώ ακολούθησε το Rapid Fire, το 1992. Κανένα από τα δυο φιλμ δεν ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένο. Ωστόσο, η φιγούρα του Μπράντον Λι κέρδισε τους παραγωγούς και τους κριτικούς. Να σημειωθεί ότι την ίδια περίοδο, γνώρισε την Ελίζα Χάτον, γραμματέα του σκηνοθέτη Ρέννι Χάρλιν, και το 1992 αρραβωνιάστηκαν.

Σύμφωνα με το περιβάλλον του Μπράντον, ο ίδιος δήλωνε εκείνη την περίοδο ότι ήθελε να κάνει κάτι διαφορετικό και να μη μείνει στην ιστορία ως «ο γιος του Μπρους Λι». Λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1989, είχε κυκλοφορήσει ένα σκοτεινό κόμικ, του Τζέιμς Ο’ Μπαρ, με τον τίτλο «Το Κοράκι» (The Crow). Και ο Λι πέρασε από κάστινγκ.

Brandon Lee, The Crow. Released 27 years ago. pic.twitter.com/lAtjGIuwvH

— Brandon Bruce Lee (@brandonblee) May 11, 2021

Ο Ο’ Μπαρ -ο οποίος ήταν ορφανός και είχε μεγαλώσει σε ίδρυμα- είχε δηλώσει ότι έγραψε το κόμικ όταν έχασε την κοπέλα του, η οποία χτυπήθηκε από έναν μεθυσμένο οδηγό. Ο δημιουργός φέρεται ότι ήταν σκεπτικός για τη συμμετοχή του Μπράντον Λι, καθώς δεν ήθελε το «Κοράκι» να βγει μια ταινία… πολεμικών τεχνών. Για τη θέση προτάθηκαν ο Κρίστιαν Σλέιτερ και ο Τζόνι Ντεπ, όμως το μπάτζετ δεν ήταν αρκετό για να τους «κλείσουν».

Ο Ο’ Μπαρ έκανε στροφή… 180 μοιρών όταν γνώρισε τον Μπράντον Λι. Είχε τότε δηλώσει ότι «ήταν απίστευτο να βλέπεις το χάρισμα και τη “σωματικότητα” που έδινε στον ρόλο. Λίγοι αντιλαμβάνονται πόσο σκληρά δούλεψε, ότι έκανε ο ίδιος τη χορογραφία της πάλης και όλες τις επικίνδυνες σκηνές […] Και όλα αυτά χωρίς να μιλάμε για την απόδοσή του στον ρόλο. Έφερε τη σωστή ισορροπία ανάμεσα στο χιούμορ, τον πόνο, την πληγή».

Η μοιραία σκηνή

Η ταινία «Το Κοράκι» βασίζεται στον ροκ σταρ Έρικ, ο οποίος «ανασταίνεται» από ένα κοράκι, όταν εκείνος και η αρραβωνιαστικιά του δολοφονούνται στον δρόμο από μια συμμορία. Ο Λι είχε γυρίσει σχεδόν όλες τις σκηνές του και ήδη ετοιμαζόταν για τον γάμο του με την Ελίζα Χάτον, που θα γινόταν στο Μεξικό, στις 17 Απριλίου του 1993, μια εβδομάδα μετά ολοκλήρωση των γυρισμάτων του «The Crow».

Μια από τις σκηνές δράσης που είχαν ολοκληρωθεί πριν τον θάνατό του:

Στις 30 Μαρτίου του 1993, ο Μπράντον Λι έφτασε στο σετ του Γουίλμινγκτον. Εικοσιτέσσερις ώρες μετά, θα ανακοινωνόταν ο θάνατός του. Τι συνέβη;

Στη σκηνή, ο Ερικ, ο χαρακτήρας του Μπράντον Λι, μπαίνει σε ένα διαμέρισμα και βλέπει μια συμμορία να χτυπά και να βιάζει την αρραβωνιαστικιά του. Στην ίδια σκηνή, ο Έρικ πυροβολείται και σκοτώνεται. Ο Μπράντον Λι είχε πάρει θέση και ο κακός της ταινίας τον πυροβολεί από απόσταση 4 περίπου μέτρων. Βάσει του σεναρίου, ο Λι θα έπεφτε «νεκρός» μπροστά, όμως ξαφνικά τον είδαν να πέφτει προς τα πίσω, με την πλάτη του.

Όταν ο σκηνοθέτης φώναξε «στοπ» (“cut”), ο Λι δεν σηκώθηκε και το συνεργείο νόμιζε ότι συνέχιζε να είναι στον ρόλο του ή ότι τους κάνει πλάκα. Ο ηθοποιός και κασκαντέρ Τζεφ Ιμάντα έσπευσε να δει τι συμβαίνει και διαπίστωσε ότι ο Λι ήταν χωρίς τις αισθήσεις του και ανέπνεε βαριά. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, κανείς δεν είχε καταλάβει τι πραγματικά συνέβη. Η ιατρός του σετ έτρεξε αρχικά να δει αν είχε χτυπήσει το κεφάλι του κατά την πτώση, καθώς δεν έβλεπε αίμα. Έλεγξε τότε τον σφυγμό του Μπράντον Λι που εκείνη τη στιγμή ήταν φυσιολογικός, όμως τα επόμενα δυο με τρία λεπτά έπεσε δραματικά και τελικά σταμάτησε, όπως αναφέρει το iefimerida.gr.

Ο Μπράντον Λι μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο και κάθε προσπάθεια ανάνηψης -ακόμα και ένα χειρουργείο έξι ωρών- έπεσε στο κενό. Ο θάνατός του ανακοινώθηκε στη μία το μεσημέρι της 31ης Μαρτίου του 1993. Ήταν μόλις 28 ετών (ο πατέρας του ήταν 32 όταν πέθανε). Ο Μπράντον Λι ετάφη δίπλα στον πατέρα του, στο Σιάτλ.

Τα αίτια

Από την έρευνα που ακολούθησε διαπιστώθηκε ότι για τη σκηνή πριν τον «θάνατο» του πρωταγωνιστή, είχε αφαιρεθεί μια ειδική σκόνη που χρησιμοποιείται στα άσφαιρα για να φανεί ρεαλιστικός ο πυροβολισμός. Το συνεργείο παρέλειψε να αφαιρέσει τα primer (τη χημική ουσία/τμήμα του βλήματος που αντιδρά και σπρώχνει τη σφαίρα), ενώ κάποια στιγμή μια από τις ψεύτικες σφαίρες μπλόκαρε.

Για τη σκηνή της δολοφονίας του πρωταγωνιστή χρησιμοποιήθηκαν άλλα άσφαιρα, τα οποία είχαν την ειδική σκόνη και primer. Όμως όταν πυροδοτήθηκε το άσφαιρο, σπρώχτηκε η σφαίρα που είχε κολλήσει και εκτοξεύτηκε σχεδόν με την ταχύτητα μιας κανονικής σφαίρας. Το βλήμα βρήκε τον Μπράντον Λι στην κοιλιακή χώρα.

Σε μια συνέντευξη, λίγο πριν τον θάνατό του, ο Μπράντο Λι μοιράστηκε με τον δημοσιογράφο ένα απόσπασμα από το βιβλίο The Sheltering Sky που είχε επιλέξει για τις προσκλήσεις για τον γάμο του. Το κείμενο πλέον έχει χαραχτεί στο μνήμα του:

«Επειδή δεν ξέρουμε πότε θα πεθάνουμε, νομίζουμε ότι η ζωή είναι ένα ανεξάντλητο πηγάδι. Κι όμως, κάθε τι συμβαίνει μόνο κάποιες φορές, πραγματικά λίγες φορές. Πόσες ακόμη φορές θα θυμάσαι ένα συγκεκριμένο απόγευμα από την παιδική σου ηλικία; Ένα απόγευμα που είναι τόσο βαθιά χαραγμένο μέσα σου που δίχως αυτό δεν μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου; Ίσως τέσσερις, ίσως πέντε ακόμη φορές; Ίσως ούτε αυτό. Πόσες ακόμη φορές θα δεις την πανσέληνο να ανατέλλει; Ίσως είκοσι; Κι όμως όλα μοιάζουν απεριόριστα»