Πέθανε η Μαρία Σόλε Ανιέλι – Ένας αιώνας κομψότητας και προσφοράς στην Ιταλία

Σε ηλικία 100 ετών έφυγε από τη ζωή η Μαρία Σόλε Ανιέλι, αδελφή του θρυλικού «Avvocato» Τζάνι Ανιέλι, βάζοντας οριστικό τέλος σε μια διαδρομή που ταυτίστηκε με την ιστορία της βιομηχανικής και κοινωνικής Ιταλίας του 20ού αιώνα. Ο θάνατός της σημειώθηκε στη βίλα της στο κτήμα Torrimpietra, κοντά στη Ρώμη, έναν τόπο όπου τα τελευταία χρόνια ζούσε μακριά από τη δημοσιότητα.

Γεννημένη στις 9 Αυγούστου 1925 στο Villar Perosa, κοντά στο Τορίνο, ήταν κόρη του Εντοάρντο Ανιέλι και της Βιρτζίνια Μπουρμπόν ντελ Μόντε. Μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον έντονα αριστοκρατικό αλλά και κοσμοπολίτικο, πλάι στα αδέλφια της – ανάμεσά τους οι Τζάνι και Ουμπέρτο Ανιέλι – σε μια οικογένεια που συνδύαζε ισχύ, παράδοση και κοινωνική ευθύνη. Παρότι ανήκε σε ένα από τα πιο προβεβλημένα ονόματα της Ευρώπης, επέλεξε συνειδητά έναν χαμηλόφωνο αλλά ουσιαστικό ρόλο, μακριά από τη λάμψη που περιέβαλλε τους συγγενείς της.

Η δημόσια παρουσία της πήρε απροσδόκητη τροπή στις αρχές της δεκαετίας του ’60, όταν εξελέγη δήμαρχος του Campello sul Clitunno στην Ούμπρια, χωρίς προεκλογική εκστρατεία και με σχεδόν καθολική αποδοχή από την τοπική κοινωνία. Η υποψηφιότητά της ωρίμασε μετά τον θάνατο του πρώτου συζύγου της, του κόμη Ρανιέρι Campello della Spina, και η θητεία της (1960–1970) άφησε απτό αποτύπωμα: βελτίωση υποδομών, εκσυγχρονισμός σχολείων, ανάδειξη των ιστορικών Πηγών του Clitunno και ώθηση στον πολιτιστικό και γαστρονομικό τουρισμό. Η παρουσία της θεωρείται πρώιμο παράδειγμα γυναικείας ηγεσίας στην τοπική αυτοδιοίκηση, σε μια εποχή με περιορισμένη γυναικεία εκπροσώπηση.

Παράλληλα, καλλιέργησε με πάθος την ιππασία. Ο στάβλος της συγκαταλεγόταν στους πλέον αξιόλογους της μεταπολεμικής Ιταλίας, ενώ το καθαρόαιμο Woodland χάρισε στη χώρα ασημένιο ολυμπιακό μετάλλιο στους Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1972. Πειθαρχία, συνέπεια και αισθητική – αρετές που χαρακτήρισαν και τη δημόσια και την ιδιωτική της ζωή.

Η οικογένεια παρέμεινε σταθερός άξονας της ύπαρξής της. Από τον πρώτο της γάμο απέκτησε τέσσερα παιδιά, ενώ το 1960 παντρεύτηκε τον κόμη Πίο Τεοντοράνι-Φάμπρι, με τον οποίο απέκτησε έναν ακόμη γιο. Η προσωπική της διαδρομή συμβάδιζε με έντονο αίσθημα κοινωνικής προσφοράς. Για 14 χρόνια, έως το 2018, διετέλεσε πρόεδρος του Ίδρυμα Ανιέλι, στηρίζοντας δράσεις σε εκπαίδευση, πολιτισμό και έρευνα, με έμφαση στις νέες γενιές και στη βιώσιμη ανάπτυξη της γνώσης.

Αν και τα τελευταία χρόνια είχε αποσυρθεί από τη δημόσια σφαίρα, το όνομά της επανήλθε στην επικαιρότητα στις αρχές του 2025, όταν έγινε στόχος σοβαρής ληστείας στη βίλα της στο Torrimpietra. Άγνωστοι δράστες ακινητοποίησαν το προσωπικό ασφαλείας και διέφυγαν με χρηματοκιβώτιο που περιείχε κοσμήματα και πολυτελή ρολόγια, χωρίς η ίδια να τραυματιστεί.

Η απώλειά της προκάλεσε κύμα συλλυπητηρίων. Η Γιουβέντους έκανε λόγο για «μορφή εξαιρετικής κομψότητας και ζωντανή μνήμη ενός αιώνα ιστορίας των μπιανκονέρι». Ο Δήμος Campello sul Clitunno τίμησε την πρώην δήμαρχό του ως «ευεργέτιδα με όραμα και αυθεντική αφοσίωση», ενώ το Φεστιβάλ των Δύο Κόσμων του Σπολέτο υπενθύμισε τον καθοριστικό της ρόλο στην ίδρυσή του το 1962.

Με τον θάνατο της Μαρία Σόλε Ανιέλι κλείνει ένα ιστορικό κεφάλαιο της οικογένειας Ανιέλι. Το αποτύπωμά της, ωστόσο, παραμένει ζωντανό: μια ζωή αριστοκρατική αλλά πρακτική, διακριτική αλλά επιδραστική, αφιερωμένη στην κοινότητα, τον πολιτισμό και την ευθύνη απέναντι στο μέλλον.