Η σύγχρονη εποχή, χάρη στην εκρηκτική ανάπτυξη της τεχνολογίας και της πληροφορίας, έχει την υποχρέωση να επιτελέσει στο ακέραιο τον ρόλο της προς κάθε κατεύθυνση, καθώς τα φαινόμενα της διαφθοράς στον πολιτικό, διοικητικό και αυτοδιοικητικό χώρο δεν αποτελούν συγκυριακή εκτροπή, αλλά διαχρονικά δομικά προβλήματα.
Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα αποδώσουν τις διαχρονικές ατασθαλίες στις πελατειακές σχέσεις, όπου η εναλλακτική πολιτική εύνοιας με ψήφους λειτούργησε σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Σε αυτό το πλαίσιο, σημαντικό μέρος του εκλογικού σώματος – πολιτικοί και πολίτες – ωφελήθηκε διαχρονικά από παράνομες πρακτικές, γεγονός που καθιστούσε εξαιρετικά δύσκολη κάθε προσφορά με καθαρές προθέσεις.
Ιδιαίτερα στον δημόσιο τομέα, η επικράτηση των ρουσφετολογικών διορισμών δημιούργησε έναν παράλογο και δυσλειτουργικό γραφειοκρατικό διοικητικό συσχετισμό. Μέσα σε αυτό το διεφθαρμένο περιβάλλον, οι ελάχιστοι έντιμοι πολιτικοί, δημόσιοι λειτουργοί και αυτοδιοικητικοί που επιχείρησαν να υπερασπιστούν τη νομιμότητα και τη διαφάνεια, κατέστησαν στόχοι ενός αυτοαναπαραγόμενου συστήματος, το οποίο μέχρι και σήμερα λειτουργεί. αποτρεπτικά απέναντι σε κάθε φωνή αντίστασης. Δεν είναι τυχαίο ότι όσοι τόλμησαν να σηκώσουν το ανάστημά τους απέναντι σε παγιωμένες πρακτικές, βρέθηκαν στην πλειονότητά τους αντιμέτωποι με διοικητικές διώξεις, ηθική απαξίωση ή ακόμη και επαγγελματική εξόντωση. .
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και ο προσωπικός μου αγώνας, μέσα από τη σειρά τεκμηριωμένων μελετών που αφορούσαν τη χρήση κρατικών οχημάτων. Παρά την ύπαρξη σαφούς νομοθετικού πλαισίου και συγκεκριμένης πρωθυπουργικής απόφασης του 1953, η οποία θεσπίστηκε από την κυβέρνηση του αειμνήστου πρωθυπουργού Αλέξανδρου Παπάγου και, σύμφωνα με τα δεδομένα και τους συσχετισμούς της εποχής, επέφερε τάξη και αποτελέσματα, εβδομήντα δύο χρόνια μετά η υποτιθέμενη ισχύς αυτών των ρυθμίσεων εκτός του ότι συνιστά προσβολή στη μνήμη του μοναδικού Έλληνα πρωθυπουργού που τόλμησε να χτυπήσει την εκ των έσω διαφθορά, εξακολουθεί να ζημιώσει την εθνική οικονομία.
Η ανασύνταξη λοιπόν της χώρας δεν μπορεί να στηριχθεί σε επικοινωνιακές εξαγγελίες, αλλά απαιτείται πραγματική πολιτική βούληση, θεσμική μνήμη και ηθικό θάρρος. Διαφορετικά, οι απατεώνες θα συνεχίσουν να ευημερούν και οι φιλότιμοι θα παραμένουν εξαίρεση και θα διώκονται άδικα. Ο νοών νοείτω!
Γιάννης Η. Κάκανος
Υπαστυνόμος Β’ ε.α.
και Facebook 
