Συγκλονίζει ο 95χρονος Σταύρος Κολτσάκης: «Να έχουν καλοσύνη οι νέοι και να μην ξαναζήσουν πόλεμο»
Με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, ο 95χρονος Σταύρος Κολτσάκης μίλησε για όσα έζησε παιδί στα χρόνια του πολέμου
Με λόγια γεμάτα συγκίνηση και μνήμες από μια εποχή που σημάδεψε ολόκληρη τη χώρα, ο 95χρονος Σταύρος Κολτσάκης μίλησε το πρωί της Τρίτης 28 Οκτωβρίου 2025 στην εκπομπή «Καλημέρα Ελλάδα», με αφορμή την επέτειο του ΟΧΙ.
Ο ηλικιωμένος άνδρας, που έζησε ως παιδί την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αφηγήθηκε ιστορίες από την καθημερινότητά του στην Κατοχή, τις δυσκολίες της πείνας και την απώλεια του πατέρα του στο μέτωπο.
«Λέγομαι Κολτσάκης Σταύρος, είμαι 95 χρονών. Ήμουν 9 ετών όταν κυρήχθηκε ο πόλεμος. Ο πατέρας μου ήταν ναυτικός και όταν έγινε η επιστράτευση, τον έστειλαν στην Αλβανία», θυμήθηκε. «Πεινούσαμε πολύ. Είχα δύο αδέλφια μικρότερα και δεν είχαμε τίποτα να φάμε. Όταν γύρισε ο πατέρας μου, τον πήγαν στο Ναυτικό Νοσοκομείο Πειραιώς με κρυοπαγήματα. Του πήγαινα ένα κομμάτι ψωμί κάθε πρωί. Την έβδομη μέρα, μου είπαν ότι πέθανε. Δεν έμαθα ποτέ πού τον έθαψαν – τους έπαιρναν πέντε-πέντε και τους έβαζαν στην Ανάσταση, στα Ταμπούρια», αφηγήθηκε με δάκρυα στα μάτια.
Ο ίδιος περιέγραψε πώς τα παιδιά της γειτονιάς προσπαθούσαν να επιβιώσουν μέσα στον φόβο των Γερμανών. «Μάθαμε μια ανάποδη γλώσσα για να μη μας καταλαβαίνουν, γιατί υπήρχαν ρουφιάνοι παντού», είπε, προτού αρχίσει να μιλάει ζωντανά «ανάποδα» για να δείξει πώς επικοινωνούσαν τότε.
Μία ακόμη ιστορία που συγκίνησε το τηλεοπτικό κοινό ήταν η περιγραφή της καθημερινής του εξυπνάδας για να βρει λίγο αλεύρι. «Στην Κέκροπος και Παπαστράτου, στη γωνία, υπήρχε ένα καφενεδάκι του μπάρμπα Γιώργη. Κάθε πρωί έπαιρνα έναν καφέ και τον πήγαινα στον σκοπό του εργοστασίου του Αγίου Γεωργίου, που φύλαγε το αλεύρι. Έτσι με άφηνε να μπω μέσα με το σακίδιο και να πάρω λίγο αλεύρι. Έμαθα και λίγα γερμανικά τότε», διηγήθηκε.
Κλείνοντας, ο κ. Κολτσάκης έστειλε ένα συγκινητικό μήνυμα προς τους νέους ανθρώπους:
«Να είστε πατριώτες, να μη σκορπάτε το φαγητό. Βλέπω τι γίνεται στη Γάζα, με τα παιδάκια που πεθαίνουν, και πονάω. Να μην ζήσουν τα παιδιά σας και τα εγγόνια σας τον πόλεμο. Να έχετε καλοσύνη, να αγαπάτε την πατρίδα και να είστε ευγενικοί».







