Ιστορική απόφαση του Αρείου Πάγου: 30.000 ευρώ αποζημίωση σε δημοσιογράφο για προσβολή προσωπικότητας μέσω Google search

Τα δικαστήρια όλων των βαθμίδων –πρωτοδικείο, εφετείο και Άρειος Πάγος– δέχθηκαν την αγωγή της ενάγουσας, επιδικάζοντας αποζημίωση 30.000 ευρώ και αποδίδοντας νομική ευθύνη και στις δύο εταιρείες.

Με την υπ’ αριθμ. 854/2025 απόφασή του, ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι οι μηχανές αναζήτησης φέρουν ευθύνη για την εμφάνιση προσβλητικών ή συκοφαντικών λέξεων-κλειδιών στο πλαίσιο των λειτουργιών “suggest” και “auto complete”, όταν αυτές συσχετίζονται με το όνομα συγκεκριμένου προσώπου και δεν διαγράφονται παρά τη νόμιμη ειδοποίηση και ύπαρξη σχετικής δικαστικής απόφασης.

Η υπόθεση αφορούσε δημοσιογράφο, η οποία στράφηκε κατά αμερικανικής εταιρείας παρόχου υπηρεσιών διαδικτύου και της ελληνικής θυγατρικής της, όταν, κατά την πληκτρολόγηση του ονόματός της στη μηχανή αναζήτησης, εμφανίζονταν λέξεις όπως “τραβέλι”, “τρανσέξουαλ” και “αλλαγή φύλου”, εν μέσω δημοσιογραφικής της έρευνας για τα γενόσημα φάρμακα. Οι λέξεις αυτές δεν υπήρχαν απλώς σε τρίτες ιστοσελίδες, αλλά προτείνονταν αυτόματα από τη μηχανή, ενισχύοντας τον συσχετισμό τους με την ενάγουσα.

Τα δικαστήρια όλων των βαθμίδων –πρωτοδικείο, εφετείο και Άρειος Πάγος– δέχθηκαν την αγωγή της ενάγουσας, επιδικάζοντας αποζημίωση 30.000 ευρώ και αποδίδοντας νομική ευθύνη και στις δύο εταιρείες. Οι εταιρείες δεν συμμορφώθηκαν με την προσωρινή διαταγή και την απόφαση ασφαλιστικών μέτρων που τους είχαν επιδοθεί νόμιμα, ούτε διέγραψαν τις λέξεις-κλειδιά, συνεχίζοντας να επεξεργάζονται τα δεδομένα και να προβάλλουν στοχευμένες διαφημίσεις με βάση τα προσβλητικά αυτά αποτελέσματα.

Ο Άρειος Πάγος επικύρωσε την κρίση του Εφετείου, σημειώνοντας ότι ο πάροχος μηχανής αναζήτησης αποτελεί υπεύθυνο επεξεργασίας δεδομένων κατά την έννοια του ν. 2472/1997 και της Οδηγίας 95/46/ΕΚ. Η μη διαγραφή των επίμαχων δεδομένων, παρά τις δικαστικές αποφάσεις, συνιστά παράνομη επεξεργασία προσωπικών δεδομένων, η οποία θίγει την προσωπικότητα του υποκειμένου.

Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε τα επιχειρήματα των αναιρεσειουσών, ότι απαιτούνταν ειδική αναφορά των URL ή τεχνικά φίλτρα, κρίνοντας πως η ύπαρξη δικαστικής απόφασης και ρητής διαταγής διαγραφής καθιστούσε σαφές το περιεχόμενο που έπρεπε να αφαιρεθεί, χωρίς να απαιτείται περαιτέρω εξειδίκευση.

Η απόφαση αυτή συνιστά σημαντική εξέλιξη στη νομολογία περί ευθύνης παρόχων διαδικτυακών υπηρεσιών, αναδεικνύοντας την υποχρέωσή τους να παρεμβαίνουν ενεργά για την αποτροπή ή άρση προσβολών προσωπικότητας μέσω των εργαλείων αναζήτησης που προσφέρουν, όταν έχουν ενημερωθεί επισήμως και υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις που τους δεσμεύουν.

ot.gr