Θρήνος στην Κρήτη: Έφυγε από τη ζωή ένας δάσκαλος διαφορετικός από τους άλλους

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 93 ετών ο Γιώργος Φυσάκης, ο σπουδαίος δάσκαλος και πρώην καθηγητής της Σχολής Χιλλ, που σημάδεψε με το έργο, τη στάση και το ήθος του πολλές γενιές μαθητών και συναδέλφων του.

Ο Γιώργος Φυσάκης γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του 1932 στην Επισκοπή Χανίων, δεύτερος από τα επτά παιδιά του Παυλή και της Κορίνας Φυσάκη. Από τα παιδικά του χρόνια κουβαλούσε έντονες μνήμες από τη ναζιστική εισβολή στην Κρήτη, που σημάδεψαν τη σκέψη και τη μετέπειτα πορεία του. «Ξάφνου μαύρισε ο ουρανός… και τα εγγλέζικα αεροπλάνα έριχναν βόμβες», έλεγε, θυμούμενος τη στιγμή που αναρωτήθηκε για πρώτη φορά «αν και οι εχθροί καλλιεργούν αμπέλια» — την πρώτη, όπως έλεγε, «μεταφυσική του απορία».

Ξεκίνησε την εκπαιδευτική του πορεία στη Σχολή Ουρσουλινών στη Νάξο, όπου η Χούντα των Συνταγματαρχών τον απέλυσε για τις δημοκρατικές του ιδέες. Η εικόνα του να αποχαιρετά τις μαθήτριες του σχολείου που τραγουδούσαν «Μας πήραν οι φασίστες το γελαστό παιδί» έχει μείνει στην ιστορία ως ένα από τα πιο εμβληματικά στιγμιότυπα αντίστασης στην εκπαίδευση της δικτατορίας.

Μετά την πτώση της Χούντας, ο Φυσάκης εντάχθηκε στον αγώνα για τα δικαιώματα των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, αναλαμβάνοντας Πρόεδρος της ΟΙΕΛΕ. Υπήρξε από τους πρωτεργάτες της μεγάλης απεργίας του 1976, που οδήγησε στην ψήφιση του Νόμου 682/77, θεμέλιου λίθου για τη ρύθμιση της ιδιωτικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Ήταν γνωστός για τη ρήση του:

«Οι ιδιοκτήτες παλεύουν με τα λεφτά τους για τα λεφτά τους,
οι εκπαιδευτικοί παλεύουν με τους αγώνες τους για την παιδεία.»

Οραματιστής, χαρισματικός και απλός, ο Γιώργος Φυσάκης υπηρέτησε την εκπαίδευση και ως δάσκαλος στη Σχολή Χατζηδάκη και στη Σχολή Χιλλ, αφήνοντας ανεξίτηλο αποτύπωμα στις ψυχές των μαθητών του.

Αποσύρθηκε από τη δημόσια εκπαίδευση το 1995, στο 5ο Λύκειο Αμαρουσίου, όπου οι μαθητές του τού χάρισαν τη βιντεοταινία «Στον κύριό μας με αγάπη». Έως τα τελευταία του χρόνια παρέμενε ενεργός, παρακολουθώντας την πορεία της εκπαίδευσης και δίνοντας συμβουλές στους νεότερους εκπαιδευτικούς.

Στα 90 του, προχώρησε σε μια συγκινητική πράξη, δωρίζοντας μέρος του αρχείου του στην ΟΙΕΛΕ — πολύτιμο υλικό από δεκαετίες αγώνων, που σύντομα θα είναι προσβάσιμο σε όλους.