«Η ραγδαία εξάπλωση της διαφθοράς και το ζήτημα της εντοπιότητας στους αστυνομικούς»

Η πρόσφατη επιχείρηση εξάρθρωσης εγκληματικής συμμορίας σε Χανιά και Ρέθυμνο, με τη συνεργασία των τοπικών Αστυνομικών Διευθύνσεων και τον συντονισμό της Γενικής Περιφερειακής Αστυνομικής Διεύθυνσης Κρήτης, έφερε ξανά στο προσκήνιο το ζήτημα της διαφθοράς. Τα αλλεπάλληλα περιστατικά που βλέπουν το φως της δημοσιότητας δεν μπορούν παρά να ανησυχήσουν τους πολίτες και να πλήξουν την εικόνα της Κρήτης.

Ως απόστρατος αξιωματικός, με πορεία από το 1976 έως το 2001, δεν μπορώ να μην σταθώ σε έναν παράγοντα που θεωρώ κρίσιμο και αφορά την εντοπιότητα:

Όταν ξεκίνησα τη θητεία μου στην Ελληνική Χωροφυλακή, ίσχυε αυστηρή απαγόρευση να υπηρετήσει κανείς στον τόπο καταγωγής του. Ο κανόνας αυτός είχε στόχο να αποτρέψει εξαρτήσεις, γνώσεις και πιθανές συγκρούσεις συμφερόντων. Στα επόμενα χρόνια, όμως, η πολιτεία αποφασίσει να χαλαρώσει το πλαίσιο, επιτρέποντας στους αστυνομικούς να υπηρετούν και στον τόπο τους.

Η αλλαγή αυτή, πράγματι έλυσε πολλά πρακτικά και οικονομικά προβλήματα για το προσωπικό. Ωστόσο, δεν λειτούργησε πάντα όπως έπρεπε. Ένα σημαντικό ποσοστό αστυνομικών, έχοντας υπηρεσιακές ή κοινωνικές διασυνδέσεις με τοπικά περιβάλλοντα, δεν αποκρίθηκε στις ευθύνες του με την απαιτούμενη αμεροληψία και αποφασιστικότητα. Το αποτέλεσμα ήταν να ενισχυθούν φαινόμενα αδράνειας και, σε ορισμένες περιπτώσεις, να διευκολυνθούν. Με βάση αυτή την εμπειρία, θέτω τον εξής προβληματισμό:

Μήπως πρέπει να επανεξεταστεί η εντοπιότητα των αστυνομικών και να μειωθεί σημαντικά το ποσοστό τους σε τόπους καταγωγής αυτών και των συζύγων τους;

Στην Αττική και τη Θεσσαλονίκη, λόγω μεγέθους και ανωνυμίας των μεγάλων αστικών κέντρων, η κατάργηση της εντοπιότητας να μην έχει ισχύ.. Όμως στην περιφέρεια, όπου οι κοινωνικές σχέσεις είναι πιο στενές, η απαγόρευση να καλύπτει ένα μεγάλο ποσοστό. .

Η Κρήτη, όπως και κάθε γωνιά της Ελλάδας, αξίζει μια αστυνομία που να υπηρετεί τον πολίτη με καθαρά χέρια και ψηλά το κεφάλι.

Γιάννης Η. Κάκανος

Υπαστυνόμος Β’ ε.α.