Μεταναστευτικό: Γιατί οι διακινητές «σημαδεύουν» την Κρήτη – Η μεταναστευτική πίεση ως ασύμμετρο εργαλείο

Η διαρκής μετατόπιση των μεταναστευτικών ροών από το βορειοανατολικό Αιγαίο προς τη θαλάσσια ζώνη νότια της Κρήτης και της Γαύδου δεν οφείλεται σε τυχαίους γεωμορφολογικούς παράγοντες ούτε αντανακλά απλώς την αυξημένη επιχειρησιακή επιτήρηση στις παραδοσιακές πύλες εισόδου.

Πρόκειται, σύμφωνα με αναλυτές, για μια δυναμική ανακατεύθυνση με γεωπολιτική προέλευση, οικονομικά κίνητρα και επιχειρησιακή ευχέρεια, που εκμεταλλεύεται υφιστάμενα κενά επιτήρησης και αξιοποιεί μεθοδευμένα τον μεταναστευτικό παράγοντα ως μέσο επιρροής σε κρίσιμες θαλάσσιες ζώνες.

Η Κρήτη συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των δικτύων παράνομης διακίνησης μεταναστών γιατί προσφέρει, αφενός, ένα ευρύ φάσμα ακτών με περιορισμένες στρατιωτικές και λιμενικές υποδομές στα νοτιοδυτικά της σημεία και, αφετέρου, βρίσκεται σε θαλάσσια απόσταση που καθιστά εφικτή τη μετάβαση από την ανατολική Λιβύη με πλοία μέσης κατηγορίας, ιδίως όταν ο απόπλους γίνεται από το τόξο μεταξύ Τομπρούκ και Ντέρνα. Η απόσταση αυτή, η οποία υπερβαίνει τα 180 ναυτικά μίλια, λειτουργεί αποτρεπτικά για τις περιπολίες αλλά ταυτόχρονα ενισχυτικά για τη δράση των οργανωμένων δικτύων, που διαχειρίζονται τις μεταφορές με όρους επένδυσης, εμπιστευτικών διαδρομών και υψηλού ρίσκου.

Η δράση των λαθροδιακινητών

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Reuters στις 6 Ιουλίου, πάνω από 430 άτομα διασώθηκαν μέσα σε δύο ημέρες νοτίως της Γαύδου, ενώ νωρίτερα είχαν εντοπιστεί άλλες δύο αποστολές με σχεδόν εκατό μετανάστες κοντά στην ακτογραμμή της Κρήτης. Οι μεταφορές πραγματοποιούνται με σκάφη παραδοσιακού τύπου, χωρητικότητας 80 έως 100 ατόμων, με κόστος ανά μεταφερόμενο που κυμαίνεται από 3.700 έως 4.600 ευρώ. Οι αριθμοί αυτοί επιβεβαιώνουν την απόλυτα προμελετημένη μετατροπή της νότιας Κρήτης σε γραμμή εκμετάλλευσης, μέσα από μια διαδρομή που αποφέρει καθαρό οικονομικό όφελος της τάξης των 300.000 ευρώ ανά δρομολόγιο.

Οι ροές συνδέονται με τις εντάσεις

Η επιλογή της Κρήτης αποκαλύπτει μια νέα τακτική πίεσης, η οποία συνδέεται άμεσα με τη διαμόρφωση του ενεργειακού χάρτη της Ανατολικής Μεσογείου. Η θαλάσσια περιοχή νοτίως του νησιού έχει εισέλθει στο πεδίο των γεωπολιτικών ανταγωνισμών ήδη από τη στιγμή που η Ελλάδα ενεργοποίησε τον διεθνή διαγωνισμό για έρευνες υδρογονανθράκων σε μπλοκ εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.

Η μεταναστευτική πίεση ως ασύμμετρο εργαλείο

Η απότομη αύξηση των μεταναστευτικών ροών από τα λιβυκά παράλια προς τις ακτές της Κρήτης δεν μπορεί να ιδωθεί ως αποσυνδεδεμένη από τον ευρύτερο στρατηγικό σχεδιασμό. Η Λιβύη, διχασμένη σε κέντρα επιρροής με άνιση διεθνή νομιμοποίηση, διαθέτει εκτεταμένα δίκτυα που επιτρέπουν τη διοχέτευση πληθυσμών με στόχο την πρόκληση πίεσης σε κρίσιμες στιγμές διαπραγμάτευσης. Η Κρήτη μετατρέπεται σε ζώνη υβριδικής έντασης.

Η Κρήτη αποτελεί διασταύρωση ενεργειακών και γεωστρατηγικών συμφερόντων. Η ενεργειακή αναβάθμιση του νησιού μέσα από τις διασυνδέσεις EuroAfrica και EuroAsia Interconnector το καθιστά κρίσιμο σημείο ηλεκτρικής σύζευξης Ευρώπης, Αιγύπτου και Ισραήλ. Σε μια τέτοια συγκυρία, η εμφάνιση ενός μεταναστευτικού όγκου που διοχετεύεται μεθοδικά στην ίδια θαλάσσια περιοχή δημιουργεί προσχώματα και εγείρει ανησυχίες για την επιτήρηση, την ασφάλεια και την αξιοπιστία των έργων.

Η Κρήτη στο κέντρο της νέας μεταναστευτικής στρατηγικής

Η στόχευση της Κρήτης απαντά σε επιχειρησιακά πλεονεκτήματα, σε χαμηλό ρίσκο εντοπισμού, σε σαφή οικονομική απόδοση και σε ένα μεταβαλλόμενο γεωστρατηγικό πλαίσιο που μετατρέπει την περιοχή σε σταυροδρόμι ανταγωνιστικών σχεδιασμών. Οι διακινητές δεν ενεργούν αυθαίρετα ούτε επιλέγουν περιοχές χωρίς υπολογισμό. Η επιλογή του νησιού αποτυπώνει μια βαθύτερη αντίληψη για το πού βρίσκεται σήμερα το κενό και πώς αυτό μπορεί να αξιοποιηθεί με σκοπό την πίεση, την αστάθεια και την ανατροπή των υφιστάμενων ισορροπιών.

newsbomb.gr