Παρά το γεγονός ότι η οικοδομική δραστηριότητα στην Ελλάδα παρουσιάζει ανάκαμψη τα τελευταία χρόνια, το κόστος κατασκευής συνεχίζει να παραμένει δυσανάλογα υψηλό σε σύγκριση με άλλους τομείς της καθημερινότητας. Ένας από τους βασικούς λόγους γι’ αυτό είναι η σοβαρή έλλειψη εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού.
Σύμφωνα με όσα προκύπτουν από συζητήσεις με επαγγελματίες του κλάδου, η πραγματικότητα είναι απλή αλλά αδυσώπητη: οι τεχνίτες έχουν λιγοστέψει. Οι λίγοι που παραμένουν ενεργοί, έχουν αυξημένη ζήτηση και περιορισμένη διαθεσιμότητα. Συνεπώς, επιλέγουν έργα με υψηλές απολαβές, αποκλείοντας όσα δε θεωρούν οικονομικά συμφέροντα. Αυτό δημιουργεί μια αγορά υψηλών αμοιβών, την οποία δεν μπορούν να ακολουθήσουν όλοι οι πελάτες.
Η ρίζα του προβλήματος εντοπίζεται στην κατάρρευση του κλάδου μετά την οικονομική κρίση και τη χρεοκοπία της χώρας. Με την οικοδομή να σχεδόν εξαφανίζεται για πάνω από μια δεκαετία, πολλοί από τους τεχνίτες που είχαν έρθει από γειτονικές χώρες όπως η Αλβανία, η Βουλγαρία ή η Ρουμανία, επέστρεψαν στις πατρίδες τους ή αναζήτησαν καλύτερες συνθήκες εργασίας σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και τη Μέση Ανατολή.
Παράλληλα, ένα μεγάλο ποσοστό Ελλήνων τεχνιτών είτε αναγκάστηκε να αλλάξει επάγγελμα είτε μετακινήθηκε στο εξωτερικό, κυρίως προς το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γερμανία, ενώ άλλοι ακολούθησαν μηχανικούς και αρχιτέκτονες στις αγορές του Κόλπου. Όσοι παρέμειναν στην Ελλάδα, πέρασαν χρόνια σε κατάσταση ημιεργίας ή ανεργίας, και ελάχιστοι κατάφεραν να επιβιώσουν οικονομικά εντασσόμενοι σε δημόσιες δομές ή αλλάζοντας εντελώς επαγγελματικό προσανατολισμό.
Η επιστροφή της οικοδομής από το 2021 και μετά, συνέβη χωρίς την αντίστοιχη ανανέωση του τεχνικού προσωπικού. Οι νεότερες γενιές δεν εισήλθαν στον κλάδο, είτε λόγω κοινωνικών προκαταλήψεων είτε λόγω έλλειψης επαγγελματικής καθοδήγησης και στήριξης από την Πολιτεία. Όσοι νέοι είχαν μπει πριν το 2010 εγκατέλειψαν, ενώ οι υπόλοιποι επέλεξαν είτε ανώτατες σπουδές είτε εποχιακές δουλειές στον τουριστικό τομέα.
Η ειρωνεία της κατάστασης είναι πως σήμερα ένας έμπειρος τεχνίτης στην Αττική μπορεί να κερδίσει €4.000–€5.000 μηνιαίως, δουλεύοντας μόλις 15 ημέρες σε ειδικότητες όπως υδραυλικά, πλακάκια ή ελαιοχρωματισμοί. Ωστόσο, η κοινωνική αντίληψη εξακολουθεί να βλέπει τα τεχνικά επαγγέλματα ως «κατώτερα», με αποτέλεσμα οι νέοι να αποφεύγουν επαγγελματικές διόδους που προσφέρουν ασφάλεια και προοπτικές.
Πολλοί προτιμούν εποχιακή εργασία με πεντάμηνα των €1.500 και ανεργία τον υπόλοιπο χρόνο, επιδιώκοντας παράλληλα ένα αβέβαιο πτυχίο και μια θέση στο δημόσιο ή σε πολυεθνική. Η κρατική πολιτική δεν φαίνεται να ενισχύει την τεχνική εκπαίδευση, αντιθέτως, συχνά αντιμετωπίζει τους τεχνίτες με καχυποψία, μέσω υπερφορολόγησης και διοικητικών εμποδίων.
Το αποτέλεσμα είναι ένα αδιέξοδο: υψηλό κόστος οικοδομής, έλλειψη τεχνιτών, και νέοι χωρίς επαγγελματική κατεύθυνση. Η δημόσια συζήτηση παραμένει απούσα, παρότι πρόκειται για ζήτημα στρατηγικής σημασίας για την οικονομία και την κοινωνική συνοχή.
και Facebook 
