«Έμεινα νεκρή για 24 λεπτά»: Μια καθηγήτρια περιγράφει πώς «επέστρεψε» μετά τον θάνατο – Όσα είδε στην «άλλη πλευρά»

Μια 50χρονη γυναίκα που «πέθανε» για 24 λεπτά ενώ πήγαινε τα παιδιά της στο σχολείο, αποκάλυψε όσα ένιωσε και είδε «στην άλλη πλευρά».

Η Τέσα Ρομέρο, η οποία έγραψε και βιβλίο για αυτήν την συγκλονιστική εμπειρία, λέει πως το περιστατικό της άλλαξε ολοκληρωτικά την οπτική για τον θάνατο και πλέον δεν τον φοβάται.

Η κοινωνιολόγος που ζει στη νότια Ισπανία, υπέστη πιθανό αιφνίδιο καρδιακό επεισόδιο την ώρα που άφηνε τις κόρες της στο σχολείο.

Το ασθενοφόρο έφτασε μετά από 24 λεπτά, όπως περιγράφει η ίδια στο βιβλίο της «24 λεπτά στην Άλλη Πλευρά: Ζώντας χωρίς φόβο για τον θάνατο», αναφέροντας ότι οι γιατροί της είπαν αργότερα πως η καρδιά της δεν χτυπούσε όλο αυτό το διάστημα.

Όπως προσθέτει, οι γιατροί δεν μπόρεσαν να δώσουν σαφή διάγνωση: «Τους άκουσα να μιλούν για οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου και για αιφνίδια καρδιακή ανακοπή. Αλλά δεν υπήρξε συμφωνία. Δεν θα μάθουμε ποτέ τι συνέβη πραγματικά».

Θυμούμενη τις στιγμές της «στην άλλη πλευρά», η Ρομέρο, που εκείνη την περίοδο έδινε μάχη με μια σπάνια ασθένεια, λέει:

«Το πρώτο πράγμα που ένιωσα ήταν μια απέραντη γαλήνη.

Για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, δεν υπήρχε ούτε σωματικός ούτε ψυχικός πόνος – το μαρτύριο είχε τελειώσει.
Ένιωσα βαθιά ανακούφιση, σαν να είχε φύγει από πάνω μου ένα τεράστιο βάρος. Θυμάμαι ότι αιωρούμουν πάνω από το ταβάνι, κοιτάζοντας τη σκηνή από ψηλά.
Έβλεπα την κίνηση μέσα στην μικρή κλινική όπου ήμουν – και μπορούσα να δω τις μικρές μου κόρες στην αίθουσα αναμονής.

Είδα ένα σώμα να κείτεται εκεί. Ήταν μπερδεμένο, γιατί δεν ήμουν συνειδητοποιημένη ότι είχα πεθάνει. Ήξερα ότι ένιωθα ζωντανή, ξύπνια και συνειδητή.
Αλλά δεν καταλάβαινα γιατί κανείς δεν με έβλεπε ή δεν με άκουγε.

Δεν πίστευα σε αυτού του είδους τα φαινόμενα πριν – αλλά όταν ξύπνησα, ήξερα με απόλυτη βεβαιότητα ότι αυτό που βίωσα δεν ήταν όνειρο.
Ήταν αληθινό. Όλα γύρω μου φαίνονταν διαφορετικά. Είχα ένα πολύ περίεργο συναίσθημα, σαν ο κόσμος να είχε περάσει μέσα από ένα παλιό φίλτρο.
Ήταν σαν ο χρόνος να μη λειτουργούσε πια με τον ίδιο τρόπο. Όλα έμοιαζαν πιο αργά, πιο πυκνά, πιο φορτισμένα με νόημα».

Η Ρομέρο αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας για αρκετούς μήνες πριν από την εμπειρία της κοντά στον θάνατο. Παρά τις πολυάριθμες ιατρικές εξετάσεις, οι γιατροί δεν κατάφεραν να της δώσουν διάγνωση.

Όπως εξηγεί: «Οι γιατροί δεν μπόρεσαν να προσδιορίσουν ακριβώς τι μου συνέβαινε. Έκαναν κάθε είδους εξετάσεις, αλλά καμία δεν έδωσε ξεκάθαρες απαντήσεις.

Το σώμα μου κατέρρεε και δεν έβρισκαν συγκεκριμένη αιτία. Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος γιατί ένιωθα όλο και χειρότερα – και κανείς δεν μπορούσε να εξηγήσει το γιατί.

Με έχουν προσεγγίσει χειρουργοί, νευρολόγοι και επιστήμονες που μελετούν τέτοια φαινόμενα.

Πολλοί από αυτούς συμφωνούν σε κάτι πολύ αποκαλυπτικό – ότι η ασθένειά μου πιθανότατα ήταν μια σωματική εκδήλωση των συναισθημάτων μου.

Εκείνη την εποχή περνούσα τη δυσκολότερη φάση της ζωής μου. Καμιά φορά, όσα δεν αφήνουμε να βγουν προς τα έξω, τα φωνάζει τελικά το σώμα μας».

Η εμπειρία αυτή άλλαξε ριζικά την οπτική της Tessa για τη ζωή – και για τον θάνατο.

Όπως δηλώνει:
«Πριν, ένιωθα έναν βαθύ φόβο για τον θάνατο. Τον έβλεπα ως κάτι σκοτεινό, αβέβαιο και επώδυνο.
Μετά από όσα έζησα, κατάλαβα ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος, αλλά μια μετάβαση.
Είναι σαν να περνάς από μια πόρτα σε έναν τόπο όπου όλα έχουν νόημα, όπου αγάπη και ειρήνη αγκαλιάζουν τα πάντα. Δεν τον φοβάμαι πια.
Αντίθετα, νιώθω μια βαθιά γαλήνη γνωρίζοντας ότι η ζωή συνεχίζεται πέρα από όσα βλέπουμε, ότι δεν είμαστε μόνοι και ότι είμαστε απείρως αγαπημένοι».

Οι εμπειρίες ανθρώπων που βλέπουν ή ακούν πράγματα ενώ είναι κλινικά νεκροί έχουν και κάποια επιστημονική βάση.

Για χρόνια, μελέτες δείχνουν ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος συνεχίζει να λειτουργεί φυσιολογικά για ένα σύντομο χρονικό διάστημα αφού σταματήσει η καρδιά, παρόλο που φαίνεται ανενεργός στις συνήθεις απεικονιστικές εξετάσεις.

Έρευνες έχουν επίσης αποκαλύψει ότι ο εγκέφαλος μπορεί να παρουσιάσει σποραδικά κύματα δραστηριότητας ακόμη και μετά από μία ώρα χωρίς οξυγόνο, κατά τη διάρκεια της ανάνηψης.

Τέτοιες ανακαλύψεις έχουν οδηγήσει ορισμένους ιατρικούς κύκλους να ζητούν αναθεώρηση της πρακτικής που ορίζει ότι ένας άνθρωπος θεωρείται νεκρός μετά από 3-5 λεπτά στέρησης οξυγόνου στον εγκέφαλο, καθώς θεωρητικά κάποιοι ασθενείς ίσως μπορούν ακόμη να επανέλθουν.

Πολλοί έχουν περιγράψει κατά το παρελθόν στα μέσα ενημέρωσης εμπειρίες εξωσωματικές, όπως το να βλέπουν έντονο φως στο τέλος ενός τούνελ ή να συναντούν συγγενείς που έχουν φύγει από τη ζωή.

Άλλοι, επίσης, αναφέρουν ότι είδαν μια ουράνια μετά θάνατον ζωή.

Παρόλο που η επιστημονική κοινότητα συνεχίζει να ερευνά τι ακριβώς συμβαίνει στον εγκέφαλο μετά τον κλινικό θάνατο, το γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι περιγράφουν παρόμοιες εμπειρίες παραμένει θέμα διαφωνίας.

Ορισμένοι θεωρούν ότι, καθώς ο εγκέφαλος περνά αυτές τις μεταβατικές καταστάσεις, απελευθερώνεται από τα «φρένα» του και ανοίγει την αντίληψή μας σε εξαιρετικά ζωντανές και έντονες εμπειρίες αποθηκευμένων αναμνήσεων.

Ωστόσο, αυτή είναι μόνο μια θεωρία και πολλοί ειδικοί τη θεωρούν αμφισβητήσιμη.