Στην θλίψη βύθισε την Μεσαρά και την Κω, η είδηση του θανάτου του μουσικού Γιώργου Σκαρπαθιωτάκη σε ηλικία 71 ετών.
Μία καλλιτεχνική μορφή με ιδιαίτερο ταλέντο και πάθος για την μουσική, άφησε το στίγμα του στο νησί της Κω με μία πορεία για πάνω από 50 χρόνια, άριστος επαγγελματίας και εξαιρετικός οικογενειάρχης.
Δείτε την συνέντευξη που είχε παραχωρήσει πριν λίγα χρόνια στο «ΒτΚ» και στην δημοσιογράφο Καλλλιόπη Δανελλάκη:
«ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΞΗ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΣΤΗΝ ΚΩ
Ο Γιώργος Σκαρπαθιωτάκης γεννήθηκε στις 3/11/1954, με χιούμορ μας αποκάλυψε πως επειδή δηλώθηκε τότε στο χωριό στις 5/11/1954 γιορτάζει τα γενέθλια του την μέρα που δηλώθηκε και όχι την μέρα που γεννήθηκε.
Στην Κρήτη στις τρεις Νοέμβριου είναι του Άη Γιώργη του «μεθυστή» ημέρα που ανοίγουν τα βαρέλια και έτσι το όνομα που του δόθηκε ήταν Γιώργης. Γεννημένος στο χωριό Τυμπάκι στην πεδιάδα της Μεσσαράς Ηρακλείου, γιος του Λευτέρη Σκαρπαθιωτάκη και της Γαριφαλιάς Ματθαιάκη από τα Μάταλα. Πολύτεκνη οικογένεια με τέσσαρα παιδιά, γεννημένα ανά τέσσερα χρόνια, ο Ηλίας, ο Γιάννης, η Ευτυχία και ο Γιώργος.
Η ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ
Ο πατέρας του ήταν ψαράς και είχε καΐκι, όμως η αγάπη του ήταν η Μαντόλα, την οποία και έπαιζε πολύ καλά. Αυτό ήταν ουσιαστικά το πρώτο ερέθισμα για να ασχοληθεί με την μουσική, αφού τα πρώτα ακούσματα ήταν από τον πατέρα του.
Ανήσυχο πνεύμα από μικρός είχε ασχοληθεί με το μπουζούκι, αρχικά δεν είχε καμία σχέση με την παραδοσιακή μουσική, στο χωριό του από μικρός αλλά μέχρι και σήμερα, είναι γνωστός σαν Καζαντζίδης, αφού η αδυναμία του ήταν το λαϊκό τραγούδι και ο μεγάλος ερμηνευτής Στέλιος Καζαντζίδης.
Τελειώνοντας το σχολείο, ο νεαρός Σκαρπαθιωτάκης περνάει στην Γυμναστική Ακαδημία, όχι γιατί ήταν δέκα χρόνια πρωταθλητής Κρήτης στο άλμα εις μήκος, αλλά γιατί ήταν καλά διαβασμένος. Την Ακαδημία δεν την τελειώνει, γιατί η οικογένεια του όντας πολύ φτωχή, δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει και να σπουδάσει τα παιδιά της, καθώς το πρώτο μέλημα τους, ήταν η επιβίωση. Το όνειρο για σπουδές τελειώνει άδοξα και άμεσα αναζητά να δουλέψει, για να βοηθήσει την οικογένεια του.
Η ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ «ΕΜΦΑΝΙΣΗ» ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ
Την περίοδο που βρίσκεται στην Αθήνα παρακολουθεί μια συναυλία με τον Ξυλούρη, τον Ξαρχάκο, τον Δημητράτο κ.α. εντυπωσιάζεται πολύ και όταν μαθαίνει πως θα γίνει ένα φεστιβάλ τραγουδιού στην Κρήτη, αποφασίζει να λάβει μέρος. Στο φεστιβάλ διακρίνεται αφού φτάνει μέχρι του τελικούς μαζί με τον γνωστό και μεγάλο τραγουδιστή Μανώλη Λιδάκη, βραβεύονται στην ηλικία των 18 ετών και όλοι μιλούν για δύο νέους τραγουδιστές, με λαμπρό μέλλον.
Με «οδηγό» τον διαγωνισμό και τις υψηλές ερμηνευτικές του ικανότητες ξεκινάει να τραγουδάει σε μαγαζιά, τραγουδώντας λαϊκά τραγούδια. Στις 24 Απριλίου του 1973 σε ένα κέντρο των Αθηνών από τα πιάτα που έσπαγαν οι θαμώνες του μαγαζιού, τραυματίζεται και αποφασίζει να αποσυρθεί από τον κόσμο των νυχτερινών κέντρων διασκεδάσεως. Αλλάζει πλεύση και αφού γνώριζε μπουζούκι παίρνει το λαούτο του και ξεκινά την καριέρα του κάνοντας στροφή στην παραδοσιακή μουσική. Αρκετά τυχερός όπως λέει και ο ίδιος ευτύχησε στα πρώτα του βήματα να παίξει μαζί με τον μεγάλο λυράρη της Κρήτης Λεωνίδα Κλάδο ο οποίος αποτέλεσε μεγάλο σταθμό για εκείνον, ένας λυράρης που έδωσε άλλο αέρα, άλλη πνοή στη μουσική της Κρήτης.
Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΩ.
Την δεκαετία του ’80 τα κρητικά «έπαιζαν» πολύ στην Κω, τότε γίνεται η πρόταση στον Σκαρπαθιωτάκη να έρθει αρχικά στο μαγαζί του Κουζούκα στο Μαρμάρι «Βοτσαλάκια» και στην συνέχεια να παίξει στο μαγαζί του Πετρή στη Λάμπη, όπου σε μια γιορτή (Αγ. Παντελεήμονος) είναι καλεσμένη η Χρύσα Πασάκου μετέπειτα σύζυγος του.
Ο νεαρός Γιώργης ενθουσιάζεται από την όμορφη κοπελιά αλλά ενώ δουλεύει δεν μπορεί να την πλησιάσει… Σε ένα διάλλειμα όπως μας είπε χαρακτηριστικά ο ίδιος αποφασίζει να την προσεγγίσει με αφορμή μια γαρδένια που κρατούσε στο χέρι της. – “ κοπελιά ήντα τονε”; την ρωτάει χωρίς πονηριά όπως μας είπε και τότε εκείνη του δίνει την γαρδένια. Πολύ σύντομα στις 24 Απριλίου του1982 παντρεύονται και φεύγουν για την Κρήτη, όμως η παραμονή τους εκεί κρατάει μόνο ενάμιση χρόνο και το 1983 επιστρέφουν στην Κω, για μόνιμη πλέον κατοικία.
Μαζί με τον Αστρινό Ζαχαριουδάκη παίζει στο κέντρο διασκεδάσεως «Κρήτη» στη Λάμπη και στην συνέχεια στο κέντρο «Ελένη» του αείμνηστου Γιάννη Τουλαντά στο Ψαλίδι όπου εκείνη την εποχή λίγο πιο κάτω στο κέντρο Τσιμισίρη, έπαιζε ο Βασίλης Κατσαμάς. Κάθε βράδυ και ιδιαίτερα σε γιορτές και Σαββατοκύριακα γινόταν μεγάλο γλέντι αφού οι Κώοι τότε, διασκέδαζαν σε αυτά τα μαγαζιά. Στην συνέχεια εργάστηκε στα «Αστέρια» ενώ τραγούδησε και στο κέντρο διασκεδάσεως «Ελλάς» αλλά και στο κέντρο του Βαρβία στην Ζιά.
Σταθμός στην επαγγελματική του καριέρα ήταν η συνεργασία του με τον κορυφαίο στο είδος του Βασίλη Τράκκα, στο κέντρο «Φαντασία». Από το 1986 με μία μικρή διακοπή, έως σήμερα συνεχίζει να διασκεδάζει τους ντόπιους αλλά και τους ξένους επισκέπτες.
ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΚΑΡΑΜΠΕΣΙΝΗ.
Το 1991 γνωρίζει την αείμνηστη Άννα Καραμπεσίνη την οποία βέβαια «γνώριζε» σαν μουσικός νωρίτερα μέσα από τα τραγούδια της. Συνεργάζεται μαζί της και δημιουργεί το πρώτο 12άρι βινύλιο με τίτλο «Τα όμορφα Δωδεκάνησα», τραγούδια και ενορχήστρωση δική του και τρία τραγούδια με στίχους του Δημήτρη Βοναπάρτη. Με την Καραμπεσίνη έκανε πολλές εμφανίσεις και σε μία συνάντηση του με τον Γιάννη Θαλασσινό στο στούντιο του, αποφασίζουν να κάνουν έναν δίσκο για εκείνην με τίτλο «Για την Άννα …με την Άννα» με συμμετοχή της νεαρής και ταλαντούχας, Αναστασίας Χατζηκαλύμνιου. Ο δίσκος ετοιμάζεται άμεσα και κυκλοφορεί με επιτυχία η οποία θα μπορούσε να ήταν μεγαλύτερη αν η προώθηση του δίσκου γινόταν πιο οργανωμένα και με πιο σωστή προβολή.
Ο θάνατος της ήταν μεγάλο πλήγμα για τον Σκαρπαθιωτάκη αφού δεν περνούσε μέρα που να μην μιλούσε μαζί της, γι’ αυτόν η Άννα σήμαινε πολλά… ήταν θρύλος όπως λέει χαρακτηριστικά γι αυτήν, σήμερα.
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ ΜΕ ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ
Όλα αυτά τα χρόνια έχει συνεργαστεί με τους περισσότερους μουσικούς και οργανοπαίκτες της Κω. Θεωρεί ότι υπάρχουν δεξιοτέχνες και με γνώσεις στο αντικείμενο αλλά και ταλαντούχους νεαρούς οργανοπαίκτες οι οποίοι θα πάρουν την σκυτάλη για να συνεχίσει η παράδοση του τόπου μας. Ο προβληματισμός του είναι η μεγάλη επιρροή που υπάρχει στο νησί για την κρητική μουσική και τους χορούς αυτό βέβαια δεν αφορά τα ποιοτικά κρητικά, αλλά τα «εμπορικά κρητικά ». Πιστεύει πως θα πρέπει να χορεύουμε και να τραγουδάμε τα δικά μας νησιώτικά τραγούδια τα οποία είναι πάρα πολλά και εξαιρετικά.
Συνεργασία που θυμάται με αγάπη ήταν αυτή με τον Γαβρίλη (15 χρόνια) την τεχνική του και γενικότερα το μοναδικό παίξιμο του, μορφή ανεπανάληπτη για τον τόπο όπως λέει… Είναι χαρούμενος γιατί όλα αυτά τα χρόνια έχει συνεργαστεί με μεγάλους παραδοσιακούς οργανοπαίκτες όπως ο Ζαμάγιας, ο Πέτρου, ο Πόγιας, κ.α. και νιώθει ιδιαίτερη χαρά για τους νεότερους που είχε και μαθητές του όπως ο Αντώνης Λαμπρόγλου και ο Δαυϊδ Νέσκες (ήταν μαθητές και του Γαβρίλη) οι οποίοι δούλεψαν πολύ για να φτάσουν σήμερα να είναι δύο καταπληκτικοί βιολιτζήδες. Επίσης μαθητές του με μέλλον στην παραδοσιακή μουσική οι λαουτιέρηδες Νίκος Μάμμης και Αντώνης Λύχνος.
“ Είναι για μένα πολύ ευχάριστο γεγονός πως στο νησί μας υπάρχουν πλέον νεαρά παιδιά που ασχολούνται με την παραδοσιακή μουσική όχι όπως παλιότερα όπου υπήρχαν μόνο μεγάλοι σε ηλικία οργανοπαίκτες”.
Από τους μικρότερους στο νησί διακρίνει τον μικρό Παναγιώτη Μαρκάκη, τον όποιο όπως μας είπε χαρακτηριστικά πιστεύει πως είναι «φαινόμενο» στο είδος του, με μέλλον στην κρητική μουσική.
Πέραν της καλλιτεχνικής του δράσης εργάστηκε και σαν ταπετσιέρης στα μεγάλα ξενοδοχεία που φτιάχνονταν στην Κω, αφού μαθαίνοντας από έναν Γερμανό στην Κρήτη έγινε καλός μάστορας. Για πολλά χρόνια έπαιρνε μεγάλα έργα στην Κω μέχρι που η δουλειά αυτή εξαφανίστηκε… εργάστηκε και σε συμβολαιογραφείο για αρκετά χρόνια.
“Η ζωή μου είναι γεμάτη αγαπώ την Κω και ανταποδίδω τις ευχαριστίες μου καθώς και την αγάπη μου στον κόσμο του νησιού μας, κάτι που και ο ίδιος εισπράττω καθημερινά και δεν είναι ψεύτικο. Αισθάνομαι ευγνωμοσύνη για όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκομαι στο νησί για την αποδοχή και την στήριξη του κόσμου”.
Μας είπε λίγο πριν να ολοκληρωθεί η συνέντευξη μαζί του.
Ο Γιώργος Σκαρπαθιωτάκης σήμερα ζει στην πόλη της Κω, στον ελεύθερο χρόνο του ασχολείται με το ψάρεμα και το μπιλιάρδο αφού του αρέσει να «κοντράρει» τον καλύτερο παίκτη για αυτόν στο νησί, Γιώργο Ορφανουδάκη.
Πέραν την μουσικής η μεγαλύτερη αγάπη του είναι η οικογένεια του, η σύζυγός του Χρύσα και οι δύο κόρες του Ελισάβετ και Μαριλένα, νιώθει υπερήφανός για την οικογένεια του αφού για εκείνον είναι ότι πιο σημαντικό και ιερό έχει».
και Facebook 
