Καθώς πλησιάζει το 2025, ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα ζητήματα της ελληνικής ανώτατης εκπαίδευσης έρχεται στο προσκήνιο: η διαγραφή των αιώνιων φοιτητών.
Με το τέλος της προθεσμίας που θέτει ο νόμος, τα πανεπιστήμια θα κληθούν να αντιμετωπίσουν την πρόκληση της εφαρμογής του μέτρου, το οποίο αφορά περισσότερους από 300.000 φοιτητές που έχουν ξεπεράσει το προβλεπόμενο όριο σπουδών.
Το πανό της διαμαρτυρίας και οι αντιδράσεις
Στην κεντρική είσοδο του Πανεπιστημίου Πειραιώς, ένα πανό που αναγράφει «Όχι στη διαγραφή αιώνιων φοιτητών» υποδέχεται τους επισκέπτες, καταδεικνύοντας την ένταση που προκαλεί το ζήτημα. Το θέμα αποτελεί πεδίο αντιπαράθεσης ανάμεσα σε φοιτητικές παρατάξεις, πολιτικές οργανώσεις, ακαδημαϊκές αρχές και κυβερνητικούς φορείς.
Η στάση της κυβέρνησης: Μεταξύ ρήξης και συμβιβασμού
Η κυβέρνηση βρίσκεται μπροστά σε δύο επιλογές:
- Παράταση της προθεσμίας, που θα ικανοποιήσει τις αντιδράσεις των φοιτητών και θα αποφύγει εντάσεις, αλλά θα διαιωνίσει το πρόβλημα.
- Εφαρμογή του νόμου, παρά τις αντιδράσεις, προκειμένου να «νοικοκυρέψει» τα πανεπιστήμια και να εναρμονίσει το εκπαιδευτικό σύστημα με τις διεθνείς πρακτικές.
Μια μακροχρόνια "ανορθογραφία"
Ο θεσμός των αιώνιων φοιτητών αποτελεί χρόνιο πρόβλημα. Από τη δεκαετία του 1980, οι αριθμοί των φοιτητών που ξεπερνούν τα κανονικά εξάμηνα σπουδών αυξάνονται συνεχώς. Σήμερα, οι αιώνιοι φοιτητές υπολογίζεται ότι ανέρχονται σε 330.000. Παρότι κάποιοι φοιτητές εργάζονται για να καλύψουν τα έξοδα σπουδών τους, αυτοί δεν αντιπροσωπεύουν την πλειοψηφία.
Επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα
Η συζήτηση συνοδεύεται από έντονα επιχειρήματα. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι οι αιώνιοι φοιτητές «δεν κοστίζουν τίποτα στο κράτος», ενώ άλλοι βλέπουν το μέτρο ως προσπάθεια προώθησης των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Την ίδια στιγμή, αναδεικνύεται η ανάγκη για αλλαγή κουλτούρας: να πάψουν οι φοιτητές να βλέπουν τις σπουδές ως ατέρμονη διαδικασία και να ενταχθούν έγκαιρα στην αγορά εργασίας.
Το μέλλον της ανώτατης εκπαίδευσης
Η επίλυση του ζητήματος των αιώνιων φοιτητών είναι μόνο ένα κομμάτι ενός μεγαλύτερου πάζλ. Η αναβάθμιση των πανεπιστημίων απαιτεί:
- Σοβαρή αξιολόγηση του διδακτικού προσωπικού και των ΑΕΙ.
- Αύξηση δημόσιας χρηματοδότησης με στοχευμένες παρεμβάσεις.
- Λογοδοσία στη διοίκηση των πανεπιστημίων.
- Βελτίωση υλικοτεχνικών υποδομών.
και Facebook 
