Αχ, οι διακοπές στα ελληνικά νησιά – η στιγμή που η απλή χαρά του ήλιου και της θάλασσας μετατρέπεται σε πολυτέλεια μόνο για τους ελίτ.
Γιατί, βέβαια, ποιος χρειάζεται ξαπλώστρες αν δεν μπορεί να πληρώσει 100 ευρώ το άτομο για να καθίσει σε μια; Από τη Μύκονο μέχρι τα Κουφονήσια, οι "αξιοπρεπείς" επιχειρηματίες μας αποδεικνύουν ότι η άμμος και η θάλασσα είναι ακριβώς τόσο πολύτιμες όσο το χρυσάφι.
Στη Μύκονο, η κατανάλωση για ένα τραπέζι μπορεί να φτάσει τα 25.000 ευρώ. Στη Χαλκιδική, αν δεν μπορείς να δώσεις 40 έως 100 ευρώ για μια ξαπλώστρα, καλύτερα να μείνεις σπίτι. Και μη νομίζετε ότι η αδικία σταματά εδώ – τα Κουφονήσια, με την παραδεισένια ομορφιά τους, είναι τώρα και αυτά υποψήφια για την πανάκριβη πολυτέλεια της ελάχιστης κατανάλωσης.
Οι επιχειρηματίες έχουν το δικαίωμα να καθορίζουν τις τιμές τους, αλλά η υπερβολική τιμολόγηση και η αδιαφάνεια δεν είναι τίποτα άλλο από κανονική κλοπή. Η πρακτική αυτή έχει προκαλέσει δυσαρέσκεια και έκανε πολλούς να ψάχνουν εναλλακτικές, πιο οικονομικές παραλίες.
Το συμπέρασμα; Η επιβολή υψηλής ελάχιστης κατανάλωσης είναι η επιτομή της τουριστικής αρπαχτής και σοβαρή υπόθεση για την εικόνα του ελληνικού τουρισμού. Αν οι αρμόδιοι δεν θέλουν να δουν το «παράδεισο» τους να γίνεται φάντασμα, ίσως θα πρέπει να σκεφτούν λίγο πιο σοβαρά την προστασία των καταναλωτών και την ηθική της επιχείρησης.
και Facebook 
