Με μια συγκινητική ανάρτησή του στο Facebook, συνοδευομένη από μια όμορφη ιστορία από το μακρινό 1997, αποχαιρετά τον Αντώνη Σακαδάκη ο γιατρός Γρηγόρης Πασπάτης.
Ήταν, αν θυμάμαι καλά, άνοιξη ή αρχές καλοκαιριού του 1997. Εκλογές στην τοπική Νέα Δημοκρατία, στον Θεατρικό Σταθμό Ηρακλείου. Εγώ φρέσκος γιατρός, φρέσκος στο Ηράκλειο, φρέσκος στο Βενιζέλειο. Υποψήφιοι για την προεδρία ο Αντώνης Σακαδάκης και ο πατέρας μου, Αλέξανδρος Πασπάτης.
Ο Αντώνης υπεστηρίζετο από τον μοναδικό τότε βουλευτή Ηρακλείου Μανώλη Κεφαλογιάννη και ο πατέρας μου από τις «λοιπές δυνάμεις». Όπως ήταν φυσικό, κυριακάτικα, κατέβηκα στον Θεατρικό Σταθμό να βοηθήσω με τις λιγοστές μου δυνάμεις την υποψηφιότητα του πατέρα μου. Η ένταση ήταν εμφανής και όσο ανέβαινε η θερμοκρασία της ημέρας, τόσο ανέβαινε και η ένταση.
Το είχε η εποχή, το έχουν αενάως οι εσωκομματικές διαδικασίες. Εγώ τα παρακολουθούσα όλα λίγο απορημένος. Τον Αντώνη δεν τον γνώριζα προσωπικά.
Σε κάποια στιγμή στο ζενίθ της διαδικασίας (που κέρδισε) «έκλεψε» μια στιγμή που ήμουν μόνος, ήλθε με αγκάλιασε και μου είπε στο αυτί: εμείς γιατρέ είμαστε μαζί γιατί βασικά είμαστε λαϊκοί δεξιοί και αυτά που βλέπεις σήμερα δεν είναι σημαντικά.
Από τότε έγιναν πολλά, όμως με τον Αντώνη Σακαδάκη είχα πάντα μια εξαιρετική σχέση και πραγματικά απολάμβανα τις έντονες συζητήσεις μας, κύρια για την ιδεολογία της ΝΔ μας.
Αντώνη θα λείψεις.
Συλλυπητήρια στην οικογένεια σου.
και Facebook 
