Οι τρόποι που σκαρφίζεται η κυβέρνηση, για να αυξήσει τον βαθμό εκμετάλλευσης των εργαζομένων, δεν είναι πλέον ούτε ευφάνταστοι ούτε πρωτόγνωροι. ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΡΜΟΖΕΙ
Μετά τις συνεχείς επιθέσεις σε 5ήμερο και 8ωρο την περασμένη δεκαετία, μετά τη 10ωρη εργασία χωρίς υπερωριακή αμοιβή που θεσπίστηκε με τον νόμο Χατζηδάκη, η κυβέρνηση φέρνει νέο εμβληματικό έκτρωμα που θα επιτρέπει δουλειά μέχρι και 16 ώρες τη μέρα, βαφτίζοντάς το και αυτό δικαίωμα, όπως άλλωστε και με τη δουλειά μέχρι τον τάφο. Βάζουν στόχο τον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας πάνω στον οποίο «χτίστηκαν» οι μισθοί, η Ασφάλιση, οι συντάξεις, τα επιδόματα ανεργίας κ.λπ.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα αξιοποίησης των αντεργατικών εργαλείων, που έχουν ενσωματωθεί εδώ και χρόνια, αλλά νομιμοποιούνται πλέον με τον επερχόμενο νόμο, είναι τα δημόσια νοσοκομεία, στα οποία -λόγω της υποστελέχωσης- έχουν βρει πρόσφορο έδαφος Και όλα αυτά πολύ πριν από το νόμο που ετοιμάζεται να φέρει ο Γεωργιάδης, που όμως είχαν προετοιμάσει συναρμόδια υπουργεία.
Είναι αδιανόητο την εποχή που οι παραγωγικές δυνατότητες και η επιστήμη δίνουν τη δυνατότητα να μειωθεί ο ημερήσιος εργάσιμος χρόνος, οι εργαζόμενοι να τσακίζονται και να πεθαίνουν στη δουλειά, όπως ο μηχανικός της ΕΒΓΑ, μετά από αμέτρητα συνεχόμενα 12ωρα στην αμμωνία, ο εργάτης με διαγνωσμένη καρδιοπάθεια μέσα στο λιοπύρι, οι δεκάδες διανομείς από τροχαία σε καύσωνες και χιονιάδες,οι χιλιάδες υγειονομικοί με εργασιακή εξουθένωση ,μυοσκελετικά και αλλά σοβαρά προβλήματα Και αυτό το ονομάζουν δικαίωμα, επιλογή του εργαζόμενου.
Δεν αποτελεί επιλογή κανενός εργαζόμενου να δουλεύει σε δυο και τρεις εργοδότες για να συμπληρώσει τον άθλιο μισθό που παίρνει και να τα φέρει βόλτα μπροστά στις αυξημένες ανάγκες που έχει ο ίδιος και η οικογένειά του.
Δικαίωμα δεν είναι να σακατεύεσαι για το κέρδος του εργοδότη, αλλά να δουλεύεις λιγότερες ώρες με αξιοπρεπές εισόδημα, αντί να επιβιώνεις σε μία χαμοζωή.
Δικαίωμα δεν είναι η απεργοσπασία, αλλά η δυνατότητα να παλέψεις οργανωμένα για να βελτιώσεις τους όρους και τις συνθήκες δουλειάς..
Γιατί όλες μα όλες οι ευρωπαϊκές Οδηγίες και αποφάσεις έχουν επιβάλει τα εξαντλητικά ωράρια, την υπερεργασία ήλιο με ήλιο, την κατάργηση της σταθερής δουλειάς, το κυνήγι της επιβίωσης κυριολεκτικά μέχρι τον θάνατο.
Δεν χρειάζεται καμία ανοχή λοιπόν και καμία αναμονή, κανένας εφησυχασμός, όπως κάνουν ορισμένοι ότι οι Οδηγίες, τάχα είναι προς το συμφέρον των εργατών. Το ίδιο έκανε και με τον νόμο Χατζηδάκη.
Ο,τι μέχρι σήμερα έμοιαζε παράνομο λόγω των ελάχιστων προστατευτικών προβλέψεων που είχαν κρατήσει οι εργαζόμενοι με τον σκληρό τους αγώνα έρχονται σαν τους κλέφτες να το θεσμοθετήσουν.
Ταυτόχρονα, ομολογούν τον φόβο τους για το οργανωμένο εργατικό κίνημα, τις μαζικές κινητοποιήσεις, για αυτό και χρησιμοποιούν την καταστολή με φυλακίσεις και εξοντωτικά πρόστιμα απέναντι σε απεργούς.
Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες έχουν αποδείξει ότι μπορούν με την οργάνωση και τον αγώνα τους να ακυρώσουν άλλο ένα αντεργατικό «έκτρωμα». Και αντί να δουλεύουν ατέλειωτα δεκαεξάωρα, να επιβάλουν υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας με πραγματικές αυξήσεις, με μείωση των ωρών εργασίας και σύγχρονα δικαιώματα σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς.
και Facebook 
