Εικόνες που θυμίζουν περισσότερο εγκαταλελειμμένο κτίριο. Κι όμως μέσα σε αυτό ζουν και αναπνέουν άνθρωποι, άλλοι μόνοι και ξεχασμένοι και άλλοι με μια τακτική, συχνή αγκαλιά από τους δικούς τους ανθρώπους.
Όλοι τους όμως, με ένα κοινό χαρακτηριστικό. Μπορούν να μιλήσουν αλλά δεν έχουν φωνή…
Η χρόνια πάθησή τους, τους στερεί τη δυνατότητα να εκφράσουν το παράπονο, να ζητήσουν όχι πολλά, αλλά τουλάχιστον τα στοιχειώδη για μια αξιοπρεπή διαμονή σε έναν χώρο που κλείνει όλη τους τη ζωή. Γιατί η διαμονή τους εκεί δεν είναι ούτε ολιγόωρη ούτε παροδική, είναι συνεχής και μόνιμη.
Οι τρόφιμοι του Θεραπευτηρίου Χρονίων Παθήσεων Χανίων, ζουν σε ένα χώρο που βρίσκεται σε «μαρασμό».
Οι φωτογραφίες μιλούν μόνες τους. Σοβάδες από τοίχους και ταβάνια έχουν πέσει τελείως (ας ελπίσουμε ότι δεν κατέληξαν πάνω σε κάποιον ηλικιωμένο), κολώνες στους τοίχους φέρουν έντονες φθορές, πλακάκια τουαλέτας σπασμένα και ένα πυροσβεστικό κουτί να κρέμεται ξηλωμένο.
και Facebook 
