Ζούμε στην εποχή που αυτό που λέμε’ βασικοί θεσμοί της κοινωνίας’, ‘ βασικοί θεσμοί πόρων κοινής ωφέλειας’, μπαίνει στην μέγγενη της ιδιωτικοποίησης και του εύκολου κέρδους.
Αναφορικά με την Δύση, την τρέχουσα χρονική περίοδο όλη η ιστορία του ‘όλα για το χρήμα και το αερόχρημα’ τείνει να επιφέρει οικονομικό Κραχ. Από την άλλη πλευρά το ανατολικό ημισφαίριο είναι παραγωγικό διατροφικά και σε ό,τι αφορά τους φυσικούς πόρους που αναχρηματοδοτούν την οικονομία αυτόνομο. Το πρόβλημα είναι με τον δυτικό κόσμο που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί ο,τιδήποτε μπορεί να του αποφέρει άμεσο κέρδος. Αρα, καταλήγουμε στα φυσικά μονοπώλια. Με την διαφορά ότι πριν δεν αντιδρούσε κανείς. Τώρα, το βρίσκουν μπροστά τους ακόμα και οι Ευρωπαϊκές χώρες. Αυτά τα ακούγαμε προγενέστερα για την Λατινική Αμερική, την Χιλή κλπ. Θυμίζουμε τις καμπάνιες της ActionAid ‘υιοθετείστε ένα παιδάκι για να πίνει νερό’. Ενώ υπάρχουν φυσικοί πόροι και το υδατικό ισοζύγιο για να μπορούμε να πίνουμε νερό το τραπεζοοικονομικό σύστημα οδηγεί την οικονομία σε Κραχ με αποτέλεσμα να έρχονται να διαχειριστούν την κατάσταση Μ.Κ.Ο. με σκοπό το κέρδος. Εκεί οδεύει η Ευρώπη.
Το μη ανεκτό και ιδιαιτέρως προκλητικό είναι ότι υπάρχει ακυρωτική απόφαση (ΣΤΕ), σύμφωνα με την οποία δόθηκε νομική διέξοδος η ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ να παραμείνουν υπό τον έλεγχο του Δημοσίου και η Χώρα μας πράττει ως εξής (σχηματικά): Δεν πουλάμε το νερό αλλά κάποιος τρίτος θα μπορεί αν εξασφαλίζει αυτές τις υπηρεσίες προς όφελος του λαού. Δεν διευκρινίζουν, όμως, αν θα είναι η ΕΥΔΑΠ, η ΕΥΔΑΧ, η ΕΥΑΘ, που είναι δημοτικές επιχειρήσεις. Παράλληλα δε βάζει και ρυθμιστική αρχή την οποία ενοποιεί με απορρίμματα, νερό, ενέργεια. Δηλαδή θα ελέγχει την ενέργεια με την οποία θα στέλνει το νερό σε κάθε καταναλωτή. Κι ο ρόλος της ρυθμιστικής αρχής? Ο έλεγχος του ανταγωνισμού μέσα στην αγορά προκειμένου να ελέγξουν την αγορά δήθεν ‘ στο όνομα της προστασίας των καταναλωτών’.
¨Αρα, δημιουργούν ένα market system, μια χρηματιστηριακή αγορά, όπως έγινε με την ενέργεια και το προωθούν σιγά σιγά. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε αν θα είναι οι ίδιοι αυτοί που σήμερα είναι πάροχοι στην ενέργεια με εκείνους που θέλουν να γίνουν και πάροχοι στο νερό. ¨Όπως με τους σιδηροδρόμους. Αυτοί που μπήκαν στις διάφορες συμβάσεις κατασκευής σιδηροδρόμων είναι οι ίδιοι πάροχοι που κατασκεύασαν αυτοκινητόδρομους και τοποθέτησαν διόδια. ¨Αλλωστε, μην ξεχνάμε ότι αυτά είναι επιταγές της ΕΕ. Η ΕΕ μέσω της Τρόικα είτε κατασκευάζοντας υπέρογκο δημόσιο έλλειμα είτε επειδή είχαν όντως μεγάλο δημόσιο έλλειμα διάφορες χώρες ένα από τα πρώτα που ζήτησαν ήταν υποδομές και υπηρεσίες κοινής ωφέλειας δλδ νερό κι ενέργεια. Γιατί είναι μονοπώλια. Δηλαδή, αυτοί που ενδιαφέρονται αυτοί που ενδιαφέρονται για της ανεμογεννήτριες θα είναι οι ίδιοι που εκδηλώνουν ενδιαφέρον για τους αυτοκινητοδρόμους, τους σιδηροδρόμους, το νερό κλπ κλπ.
Η ΕΥΔΑΠ-κατά κοινή ομολογία- έχει το καλύτερο νερό της Ευρώπης. Χαρακτηριστικά, η ΕΥΔΑΠ, στο παρελθόν, ήθελε να πουλήσει την τεχνογνωσία της στην Λιβύη και την εμπόδισε η Swez. Η ΕΥΔΑΠ θα μπορούσε να είχε μεγάλα κέρδη πουλώντας τεχνογνωσία, ωστόσο, την αποψιλώνουν σιγά σιγά, την κατακερματίζουν, δεν ανανεώνουν το προσωπικό της και την στέλνουν στον ιδιώτη. Το ίδιο δλδ μοντέλο πολιτικής όπως με τους σιδηροδρόμους, τα νοσοκομεία κλπ κλπ.
Με λίγα λόγια θα έχουμε τον ‘κατιμά’ για το Κράτος, αναφορικά με τις υποδομές, και στον ιδιώτη τα ναύλα και επίναυλα (την διαχείριση του έργου δλδ) όπου εκεί είναι το κέρδος. ¨Όταν θα πρέπει να γίνουν υποδομές, όπως αποχετευτικά δίκτυα, δεν θα υπάρχουν χρήματα. Επομένως, θα οδηγούμαστε στον δανεισμό. Δηλαδή μια αέναη χρεοκοπία διότι είναι μονοπώλιο.
Πολλές είναι οι χώρες που το έχουν υποστεί αυτό. Όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία.Στην Ιρλανδία 400.000 άνθρωποι διαδήλωσαν για το νερό κι έπεσε η Κυβέρνηση. Στην Γαλλία και στην Γερμανία το αποτίναξαν αυτό.
¨Όχι, κύριοι, στο εξωτερικό δεν είναι όλα ιδιωτικά και είναι καιρός να σταματήσετε να αναμασάτε ψέματα. Από το 2000 έως το 2019 είχαμε 2.300 πόλεις σε 58 χώρες όπου είχαμε επαναφορά των δημοσίων υπηρεσιών υπό δημόσιο έλεγχο. Στην Γαλλία έχουμε 109 επαναδημοτικοποιήσεις. Στην Πορτογαλία ήδη επανέρχονται σε πολλούς τομείς.
Οι πολιτικές που εφαρμόζονται θυμίζουν πολιτικές Πινοσέτ, με τον κώδικα νερού, όπου κάθε σταγόνα νερού ανήκει σε κάποιον ιδιώτη «στο όνομα της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας». ¨Όταν ψηφιζόταν το νομοσχέδιο για το νερό έπρεπε να είχαμε το αποκορύφωμα όλων των κινητοποιήσεων και δεν είδαμε έστω ένα άρθρο να γράφεται.
Η εξέλιξη της κοινωνίας μας, όπως προωθείται μέσω των διαφημίσεων που δείχνουν ένα δεντράκι, τον θείο ¨Εντερ με το μουσάκι του, τύπου του καλού παππού της Χάιντι, το σπίτι πάνω στο βουνό, μια αγελαδίτσα δεξιά και στο βάθος μια ανεμογεννήτρια, με σκοπό το παιδί να συνηθίσει το ότι η ανεμογεννήτρια είναι κάτι φυσικό, είναι απογοητευτική. Την ίδια ώρα κανείς δεν κάνει λόγο για ενεργειακή δημοκρατία.
Αν θέλουμε, όμως, να επιτύχουμε ως Κράτος και ως κοινωνία, πρέπει να ξεφύγουμε από αυτόν τον κρατικοδίαιτο μονοδιάστατο καπιταλισμό και να αναπτύξουμε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
ΜΑΡΙΑ ΔΑΡΙΒΙΑΝΑΚΗ ΜΗΛΙΟΥ
ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΜΕ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ
Στο ψηφοδέλτιο της ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
και Facebook 
